Polswissart

Warszawa, kolekcja prywatna
Rempex, aukcja 26.05.2021, poz. 302

Wybitny polski malarz i grafik. W latach 1963-1970 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na wydziale malarstwa, grafiki oraz rzeźby. W 1965 roku rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel, a od 1966 obrazów olejnych "Podróże autostopem". Od 1970 roku powstało kilkanaście  cykli malarskich, między innymi "Sportowcy" (1972-1978) ukazujący bohaterów zwykłej PRL-owskiej codzienności w komiksowo – karykaturalny sposób. Wśród kolejnych cykli obrazów powstały dwie serie poświęcone tragicznym losom ludzi uwikłanych w historię: w "Drodze na Wschód" (1989-1991) Dwurnik upamiętnia ofiary stalinizmu, a w "Od Grudnia do Czerwca" (1990-1994) ofiary stanu wojennego w Polsce. W twórczości Dwurnika można także znaleźć obrazy niezaangażowane, np. cykl "Błękitne" (lata 90-te) to pozbawione horyzontu, bliskie abstrakcji pejzaże morskie, a "Dwudziesty piąty" barwne abstrakcje w technice action painting. Inne serie to m.in. "Portret" (od lat 70-tych), "Robotnicy" (lata 80-te), "Niech żyje wojna!" (1991-1993), "Niebieskie miasta" (od 1993), "Diagonalne" (od 1996), "Wyliczanka" (od 1996). Edward Dwurnik wymieniany jest jako „jedyny polski artysta, któremu udało się odnieść międzynarodowy sukces przed transformacją  (m. in. udział w "documenta 7" w Kassel w 1982 roku). Był też jedynym artystą, który niezależnie od uznania w kręgach profesjonalnych, cieszył się popularnością we wszystkich środowiskach odbiorców sztuki. Niepokorny i prowokacyjny, zmienny i nieprzewidywalny, pełen diabelskiego poczucia humoru, budził skrajne reakcje i poruszenie, także wśród twórców najmłodszego pokolenia.   Dwurnik był również autorem projektów do monumentalnych kompozycji malarskich w przestrzeni publicznej oraz twórcą rysunków i gwaszy do filmów animowanych "Warzywniak, 360 stopni" (2007) oraz "Oaza" (2009) w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Laureat licznych nagród, m.in. nagrody krytyki artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1981), nagrody Komitetu Kultury Niezależnej "Solidarności" (1983), nagrody Coutts Contemporary Art Foundation (1992). Powstało kilka filmów dokumentalnych o twórczości artysty, m. in: "Owoce Ziemi" (1977), "Portret z natury" (1984) i "Polska Nike" (1987) w reżyserii Andrzeja Szczygla oraz "Podróże Edwarda Dwurnika" (1995) Grażyny Banaszkiewicz. Edward Dwurnik, jedna z najbardziej rozpoznawalnych osobowości polskiej sztuki współczesnej zmarł 28 października 2018 roku.