Polswissart

Warszawa, kolekcja prywatna
Piękna Gallery, aukcja 17.10.2017, poz. 41.

Łódź, Atlas Sztuki, Stefan Krygier 1923-1997, 09.-10.2011.

Stefan Krygier 1923-1997 [katalog wystawy], Atlas Sztuki, Łódź, s. 5.

Kategorie wiodące, którymi Stefan Krygier kierował się w poznaniu sztuki i w jej tworzeniu to architektonika dzieła, wędrująca oś symetrii, klucz interpretacyjny i symultanizm.

(Szydłowski S., Stefan Krygier: grafiki, rzeźby, szkice z lat 60. i 70. XX w. [katalog wystawy], wyd. Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach, Kielce, 2018, s. 10.)

Urodzony w 1923 roku Stefan Krygier to jeden z najciekawszych kontynuatorów łódzkiej awangardy po II wojnie światowej, choć nienależycie doceniony. Był uczniem, a później również przyjacielem i współpracownikiem Władysława Strzemińskiego, którego nowatorska „Teoria widzenia” (1958) mocno wpłynęła na dążenia twórcze młodego artysty. Jako jedyny spadkobierca idei Strzemińskiego, działał nie tylko malarsko, lecz również w rzeźbie. Sztukę Krygiera można zdefiniować jako konsekwentne poszukiwanie nowych środków wyrazu formy, która – jak wskazywał – byłaby czystą „emanacją przestrzeni”. To zainteresowanie obecną w dziele przestrzenią poskutkowało m.in. cyklami z przełomu lat 60. i 70. zatytułowanymi „Kolineacje” i „Konflikty”, a także rozbudowanymi instalacjami  zwanymi „Ośrodkami Kondensacji Formy”. Artysta w swej pracy stawiał na intelekt i wrażliwość. Eksplorując zagadnienia z zakresu sztuki i nauki, przekształcał motywy geometryczne i biomorficzne.