Polswissart

Tonąca Gwiazda („Sinking star”) została stworzona przez Maurycego Gomulickiego w ramach konkursu na kuratorski projekt wystawy w Pawilonie Polskim na 16 Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji w 2018 roku. Jest ona efektem poszukiwania formy-ikony esencjonalnie romantycznej. Inspiracją dla jej powstania było szczególne doświadczenie przejmującego, wręcz dojmującego, piękna, jakiego zaznajemy patrząc na tonące okręty. Jest to jedyny w swoim rodzaju przypadek rozciągniętej w czasie chwili ulotnej. Gwiazda - przedstawiona jako symbol transfigurowany w bryłę, uchwycona jest w momencie gdy, na podobieństwo statku, zaczyna się przechylać by pogrążyć się w odmętach. Spektakl śmierci ukazuje nam się tu w szczególnie majestatycznej odsłonie - chyba tylko pękające lodowce mają w sobie podobną dozę zmysłowego patosu.

Oferowana purpurowa gwiazda jest trzecim z kolei wariantem kolorystycznym ​Tonącej Gwiazdy​. Tym razem rzeźba prezentowana jest w wirydyscencyjnej szacie. Zastosowany lakier jest identyczny z tym jakim pokryta jest ​Melancholia​ (2013), rzeźba plenerowa znajdująca się w Królikarni – ​de facto​ mamy tu do czynienia z identycznym gestem formalno-symbolicznym. Dramatyczny kształt skrzy się i mieni na podobieństwo skrzydła tropikalnego motyla, tragedia uwodzi swoim pięknem. Ten szczególny melanż smutku i zachwytu wydaje się esencjonalnym elementem przeżywania łączącym wszystkich ludzi północy, zapatrzonych w ostanie refleksy gasnącego za horyzontem słońca.

Warszawa, Galeria Leto, grudzień 2020

Artysta, projektant, fotograf, kolekcjoner, antropolog kultury popularnej. Sztuki Piękne studiował w Warszawie, Barcelonie, Mediolanie i Meksyku. W latach dziewięćdziesiątych prowadził w miesięczniku „Machina” autorską rubrykę Rzecz Kultowa, kontynuowaną następnie pod nazwą Od rzeczy na łamach magazynu „Fluid”. Konsultant i współautor projektu ABCDF - słownik wizualny Meksyku Miasta (2000-2002). Szerokiej publiczności dał się poznać dzięki swemu przewrotnemu, multidyscyplinarnemu projektowi Pink Not Dead! (2006). Autor licznych interwencji w przestrzeni publicznej a także trzech albumów fotografi cznych: Fúnebre (wspólnie z Jeronimo Hagermanem, Editorial Diamantina, 2006), W-wa (Fundacja Bęc Zmiana, 2007) i MinimalFetish (LeTo, 2010).

Różnorodna twórczość Maurycego Gomulickiego ma swoje źródło w szeroko pojętej pop-kulturze. W swoich działaniach artysta konsekwentnie podważa głęboko zakorzenione poczucie estetyki łamiąc granice między kulturą niskąi wysoką. Fascynują go te zjawiska, których znaczenie zmienia się w zależności od kontekstu kulturowego.