Polswissart

Klarowna i na swój sposób doskonała formalnie trójwymiarowa gwiazda, na przekór zasadom rządzącym architekturą i jej immanentnej predyspozycji do sugerowania trwałości, odchyla się od osi i zapada w podłoże. Nie świeci wysoko na firmamencie, lecz tonie zamrożona w tej szczególnej, budzącej tyle emocji ulotnej chwili.

– Maurycy Gomulicki

Tonąca Gwiazda („Sinking star”) została stworzona przez Maurycego Gomulickiego w ramach konkursu na kuratorski projekt wystawy w Pawilonie Polskim na 16 Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji w 2018 roku. Jest ona efektem poszukiwania formy-ikony esencjonalnie romantycznej. Inspiracją dla jej powstania było szczególne doświadczenie przejmującego, wręcz dojmującego piękna, jakiego zaznajemy patrząc na tonące okręty. Jest to jedyny w swoim rodzaju przypadek rozciągniętej w czasie chwili ulotnej. Gwiazda - przedstawiona jako symbol transfigurowany w bryłę, uchwycona jest w momencie, gdy na podobieństwo statku zaczyna się przechylać by pogrążyć się w odmętach. Spektakl śmierci ukazuje nam się tu w szczególnie majestatycznej odsłonie - chyba tylko pękające lodowce mają w sobie podobną dozę zmysłowego patosu.

Oferowana gwiazda jest kolejnym wariantem kolorystycznym ​Tonącej Gwiazdy​. Oferowana forma nie jest pokryta jednolitym lakierem lecz pasami postępujących odcieni różowej barwy. Pink Star jest bezpośrednim odwołaniem do błękitnej w tonacjach gwiazdy, stanowiącej projekt na wspomniane wyżej Biennale w Wenecji. W Pink Star mamy do czynienia z identycznym gestem formalno-symbolicznym, opiera się on na opozycji cech: przypisywanej tradycyjnie architekturze trwałości oraz kruchości i przemijalności, jako integralnej części ludzkiego doświadczenia. Według koncepcji artysty, Sinking Star jest nie tyle konstatacją o rozpadzie wszystkiego, ile melancholijnym namysłem nad nietrwałością porządków i struktur. Wszystko co materialne, nawet wytwory najtrwalszej ze sztuk – architektury – przemijają. Trwałe okazują się być jedynie realne wartości kultury, przekładające się na proste, czytelne symbole.

Warszawa, Galeria Leto, grudzień 2019

Artysta, projektant, fotograf, kolekcjoner, antropolog kultury popularnej. Sztuki Piękne studiował w Warszawie, Barcelonie, Mediolanie i Meksyku. W latach dziewięćdziesiątych prowadził w miesięczniku „Machina” autorską rubrykę Rzecz Kultowa, kontynuowaną następnie pod nazwą Od rzeczy na łamach magazynu „Fluid”. Konsultant i współautor projektu ABCDF - słownik wizualny Meksyku Miasta (2000-2002). Szerokiej publiczności dał się poznać dzięki swemu przewrotnemu, multidyscyplinarnemu projektowi Pink Not Dead! (2006). Autor licznych interwencji w przestrzeni publicznej a także trzech albumów fotografi cznych: Fúnebre (wspólnie z Jeronimo Hagermanem, Editorial Diamantina, 2006), W-wa (Fundacja Bęc Zmiana, 2007) i MinimalFetish (LeTo, 2010).

Różnorodna twórczość Maurycego Gomulickiego ma swoje źródło w szeroko pojętej pop-kulturze. W swoich działaniach artysta konsekwentnie podważa głęboko zakorzenione poczucie estetyki łamiąc granice między kulturą niskąi wysoką. Fascynują go te zjawiska, których znaczenie zmienia się w zależności od kontekstu kulturowego.