Polswissart

Poznań, kolekcja prywatna
Warszawa, Galeria Fibak

Ostróda, Centrum Kultury, Sztuka Formy, 29.06-30.08.2019

Sztuka Formy - Obrazy Wybrane z Kolekcji Wojciecha Fibaka, red. Max Mogan Gielniewski, Warszawa 2019, s. 27

Urodził się w Wilnie. Kształcił się w warszawskiej ASP u T. Pruszkowskiego. Po wojnie aktywnie współtworzył życie artystyczne, kreował łódzki ZPAP, był kierownikiem artystycznym „Kuźnicy”. Jeden ze współzałożycieli warszawskiej Grupy 55 – uczestniczył we wszystkich jej wystawach – i galerii Krzywe Koło, oraz Galerii EL w Elblągu, gdzie zainicjował Biennale Form Przestrzennych. Chętnie wystawiał w awangardowych galeriach, przyczynił się do utworzenia Galerii 72 w Chełmie Lubelskim. Uczestniczył m.in. w Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (1955). Uprawiał malarstwo, rzadziej rysunek i rzeźbę. W czasie okupacji jego prace nawiązywały do postimpresjonizmu, następnie skierował poszukiwania w stronę form figuratywnych. Od lat 50tych zaczął posługiwać się kształtami abstrakcyjnymi, początkowo aluzyjnymi, później skupił się na materialnych cechach kompozycji (Obrazy białe). Fascynacja naturą światła stała się podstawą ascetycznych „obrazów pustych”, w których nieomal jednobarwna płaszczyzna, zamalowana farbą rozprowadzoną dłonią, zdawała się promieniować blaskiem. Dalsze poszukiwania w tym obszarze zaowocowały pracami z cyklów Poliptyki (1965), obrazami chemicznymi – Metalepseis (1972-1982). Pewnym wyjątkiem od tych rozważań były obrazy szyte, monochromatyczne kompozycje z pozszywanych kawałków płótna Katalipomena (1975), z których niektóre mają wręcz dodatkowy wydźwięk rękodzieła. W latach 80tych powstał też cykl obrazów czarnych z odniesieniem do martyrologii ojczyzny, oraz cykl obrazów z motywem krzyża – Interwencje (1981).