Polswissart

Wrocław, kolekcja prywatna
kolekcja artystki

(…) gros mojej twórczości dedykowana była nie na wystawy, a do określonych przestrzeni architektonicznych. Organizowanie przez skalę, proporcje, kolor, walor i rytm elementów jest przeznaczeniem najbardziej pasjonującym tej wspaniałej dziedziny sztuki. Magia zaklęta w tkaninie ma zasadniczy wpływ na akustykę, tworzy atmosferę, nadaje rangę wnętrzu.

– Jolanta Owidzka

(…) wydaje mi się, że rola tkaniny we wnętrzu zawsze będzie istotna i będzie stanowiła o jego randze.

– Jolanta Owidzka (Nie szydełkuję w długie zimowe wieczory, rozm. przepr. Klara Czerniewska, „Dwutygodnik”, wyd. 104, kwiecień 2013.)

Jolanta Owidzka urodziła się w 1927 roku w Radomiu. Była obok Magdaleny Abakanowicz współtwórczynią awangardowych przemian w dziedzinie tkaniny unikatowej, która to w latach 60. z rzemiosła urosła do rangi sztuki. Artystka w latach 1945-1950 kształciła się na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1952 roku uzyskała dyplom na Wydziale Architektury Wnętrz u prof. Eleonory Plutyńskiej. Po studiach rozpoczęła pracę w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, gdzie początkowo projektowała, a później zajmowała się pracą naukowo-badawczą. Interesowała się rolą tkaniny we współczesnym wnętrzu mieszkalnym i w architekturze. Pisała również teksty do periodyków specjalistycznych.

W 1960 roku w Zachęcie miała miejsce pierwsza indywidualna wystawa Owidzkiej. Za jej aranżację odpowiedzialni byli Oskar i Zofia Hansenowie. „Chodziło nam o to, by unaocznić, że człowiek w różny sposób współżyje z tkaniną we wnętrzu” – wspominała artystka w późniejszym wywiadzie (Nie szydełkuję w długie zimowe wieczory, rozm. przepr. Klara Czerniewska, „Dwutygodnik”, wyd. 104, kwiecień 2013). Wystawa była przełomowym wydarzeniem w historii tkactwa, zapowiedzią powstania „polskiej szkoły tkaniny” (Huml I., Współczesna tkanina polska, Warszawa 1989, s. 28).

Owidzka współpracowała z Oskarem Hansenem także m.in. podczas II Ogólnopolskiej Wstawy Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej w Zachęcie (1957) oraz Triennale Sztuki Użytkowej w Mediolanie (1960, srebrny medal). Brała udział w bardzo wielu międzynarodowych wydarzeniach, takich jak Biennale Tkaniny w Lozannie, Międzynarodowe Triennale Tkaniny w Łodzi, Biennale w Sao Paulo, Quadriennale we Frankfurcie czy wystawa Wall Hangings w nowojorskiej MoMa. Oprócz tego artystka ma na swoim koncie kilkadziesiąt wystaw indywidualnych na całym świecie. Jej prace znajdują się w polskich i zagranicznych kolekcjach muzealnych i prywatnych.

Zrealizowała ponad pięćdziesiąt monumentalnych tkanin do budynków użyteczności publicznej – teatrów, filharmonii, banków, hoteli, a także biur LOT-u. Wiele lat współpracowała również z Cepelią, tworząc projekty dywanów, kilimów i tkanin nicielnicowych.