„To niewiarygodne, że coś tak niewinnego jak malarstwo mogło wywołać takie poruszenie”.- Edward Munch
Po raz pierwszy prace polskich artystów – zarówno ze znanego wszystkim środowiska Gruppy, jak i artystów młodszego pokolenia, których prace nawiązują do pojęcia nowej ekspresji – mamy okazję zaprezentować na tle czołowych twórców drugiej fali ekspresjonizmu niemieckiego, znanych pod pojęciem Neue Wilde (Nowi Dzicy).
Otwierająca wystawę praca największego mistrza tej kultowej formacji, Georga Baselitza, stanowi – w połączeniu z nadanym jej przez artystę tytułem Der Hase (Zając) – kwintesencję ferworu, jaki charakteryzował niemieckie malarstwo tamtej dekady. Obok Baselitza należy wymienić współtwórców niemieckiego ekspresjonizmu obecnych na tej wystawie – Jörga Immendorfa, Markusa Lüpertza i A.R. Pencka. Jesteśmy dumni z możliwości zaprezentowania dziś Państwu prac tych artystów, którzy wymieniani są jednym tchem przez najważniejszych światowych krytyków sztuki. Niezwykłą jest okazja do zestawienia w jednej przestrzeni tych dzieł z polskim wydaniem neoekspresjonizmu najwyższej próby, który w latach 80-90tych był w dialogu z zachodnimi formacjami. Twórczością Edwarda Dwurnika, Pawła Kowalewskiego, Włodzimierza Pawlaka, Ryszarda Grzyba, Marka Sobczyka i Ryszarda Woźniaka. Swoje ważne miejsce mają tu Zdzisław Nitka i Lech Kołodziejczyk. A jak szeroko można pojmować współczesny ekspresjonizm o tym świadczy obecność na wystawie młodego pokolenia twórców, gdzie szczególnej uwadze Państwa polecamy bezkompromisowy i monumentalny wymiar ich twórczości.
Nie bez przyczyny też, gościmy Państwa tym razem w legendarnych wnętrzach Domu Artysty Plastyka przy ul. Mazowieckiej w Warszawie, które miały swój udział w reakcji twórców na dramatyczne wydarzenia stanu wojennego. Przez niemalże całą dekadę lat 80 siedziba OW ZPAP w geście protestu wobec działań władzy ludowej świeciła pustkami. Dziś to właśnie w tej przestrzeni rozmawiają ze sobą Penck z Grzybem, Baselitz z Nitką i Lupertz z Sobczykiem.
Zapraszamy!
Będziecie Państwo zachwyceni mocą tego przedsięwzięcia, siłą formy i absolutną dominacją koloru i materii tych obrazów.
