W latach 1965-1971 studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (w pracowni Stefana Gierowskiego), od 1996 roku prowadzi własną pracownię malarstwa na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego. Początkowy kierunek poszukiwań zmienił z końcem lat 70tych. Zetknięcie się z europejskim hiperrealizmem i fascynacja fotografi ą zaowocowały wypracowaniem całkowicie autorskiego stylu. Artysta zaczął tworzyć obrazy projektując je na płótno światłem rzutnika pracując niczym z camerą obscurą. W obrazach Korolkiewicza nie chodziło jednak nigdy o sam fotorealizm. Ich forma oraz nadany tytuł tylko pozornie tłumaczą przekaz dzieła. Z każdego „kadru” uderza specyfi czny klimat „zawieszenia”. Te zatrzymania zwykłej codziennej chwili zmuszają widza do empatycznego współdzielenia tego momentu i zastanowienia się nad pozornie błahą, otaczającą nas rzeczywistością. To sprawia, że twórczość Korolkiewicza wymyka się z wąskiej klasyfi kacji hiperrealizmu wpisując się w neomodernizm.