Malarz, grafik, scenograf i animator życia artystycznego, działacz niepodległościowy. Jan Hrynkowski był absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiował malarstwo pod kierunkiem m.in. Józefa Pankiewicza i Wojciecha Weissa oraz rzeźbę w pracowni Konstantego Laszczki. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do I Brygady Legionów Polskich. Dyplom uzyskał w 1918 roku. Był współzałożycielem grupy krakowskich formistów, z którą uczestniczył w licznych wystawach do 1921 roku. W tym samym roku wyjechał do Paryża, gdzie przebywał pięć lat. Po powrocie do Krakowa w 1926 założył ugrupowanie Jednoróg razem z Felicjanem Szczęsnym Kowarskim, Janem Wacławem Zawadowskim i Janem Rubczakiem. Hrynkowski stał na czele ugrupowania przez cały okres jego istnienia tj. w latach 1926-1935. Równolegle pracował jako scenograf w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W czasie II wojny światowej pełnił funkcję nieoficjalnego prezesa Związku Artystów Plastyków w Krakowie. Organizował kwiarnię Plastyków w Domu Plastyków oraz Teatr Lalkowy „Brzdąc”. Po wojnie był scenografem w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach a w latach 1955-1963 w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu. Współpracował również z Teatrem Starym w Krakowie. Twórczość malarska Hrynkowskiego była przedmiotem wystaw indywidualnych m.in. w 1966 roku w Zachęcie oraz w 2019 roku w Muzeum Narodowym w Krakowie. Jego malarstwo to typowy przykład stylistyki formistycznej, łączącej w sobie cechy kubizmu z dekoracyjnością. Często pojawiającymi się motywami jest ludowość i groteska. W późniejszych kompozycjach czuć zainteresowanie koloryzmem, co stało się rysem charakterystycznym malarstwa Hrynkowskiego. Tematyka obejmowała martwą naturę, pejzaż, akty, studia portretowe i figuralne.
