Józef Brodowski herbu Łada był polskim malarzem, synem artysty Antoniego Brodowskiego. W latach 1844-1851 uczył się u Rafała Hadziewicza w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Na malarstwo Brodowskiego znaczny wpływ wywarła postać Jana Feliksa Piwarskiego, profesora rysunku i malarstwa pejzażowego, który propagował malarskie studia w plenerze. Zainspirowany mistrzem, Brodowski wraz z grupa przyjaciół odbył podróże po kraju, w trakcie których malował i rysował z natury. W 1853 roku otrzymał stypendium, które umożliwiło mu kontynuację studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Udał się tam razem z Wojciechem Gersonem. Nad Newą nauczycielem Brodowskiego został batalista Bogdan Willewalde. Po trzyletnim pobycie w Petersburgu udał się do Francji, gdzie uczęszczał do pracowni Horacego Verneta. Stamtąd udał się do Włoch a w 1859 roku powrócił do Warszawy. W okresie między 1860 a 1898 rokiem na łamach „Tygodnika Ilustrowanego”, z którym Brodowski współpracował, ukazało się wiele reprodukcji jego dzieł. Malował sceny batalistyczne, rodzajowe, pejzaże oraz konie. W okresie petersburskim wspólnie z Juliuszem Kossakiem stworzył malarską wizję króla Jana Kazimierza w bitwie pod Beresteczkiem (1854). Zaprzyjaźniony z protoplastą malarskiego rodu Kossaków, Brodowski stworzył pamiętną kompozycję, ukazującą Juliusza Kossaka jako Jana III Sobieskiego na koniu. Dzieła malarskie Józefa Brodowskiego przenika idea jaką wyniósł z stworzenia sztuki narodowej, opiewającej piękno Ojczyzny i jej historię. Głównym tematem obrazów Brodowskiego był koń, malował także kompozycje z motywem bydła, historyczno-batalistyczne (czerpał wątki m.in. z Pamiętników Paska), rodzajowo-wojenne (z okresu walk z Krzyżakami) i rodzajowe (z czasów saskich).
