Warszawa, kolekcja prywatna dar od artystki (1994)

Olga Sipowicz – Kora, liderka kultowej grupy Maanam, której przeboje znają wszyscy była jedną z najbardziej wyrazistych i ikonicznych postaci na polskiej scenie muzycznej. Swoją energię twórczą i jednocześnie wrażliwość realizowała nie tylko w sferze muzyki. Znana z tego, że nie znosiła bezczynności, w dekoratorstwie i rękodziele odnalazła sposób na spożytkowanie swojej żywotności i kreatywności. Najciekawszym zjawiskiem w tym zakresie stały się malowane przez artystkę Madonny. Pomysł ten narodził się w czasie jednej z podróży do Meksyku. W latach 90. razem z zespołem Maanam Kora odwiedziła wyspę Cozumel znaną z podwodnej figury Matki Boskiej z Gwadelupy. Zachwyciło ją lokalne bogactwo barw, które tak wyraziście odróżnia meksykański kult świętych od tradycji europejskiej. Wróciły sentymenty a zarazem bolesne wspomnienia z czasów dzieciństwa, zwłaszcza silny i trudny związek z matką. Tak zaczęła się przygoda artystki z Madonnami. Kupowała czyste figurki w sklepach Caritasu a nawet u lokalnych wytwórców w Częstochowie. Pokrywała je kolorami, dobiła, upiększała. Często dedykowała je różnym kulturom: islamskiej, hinduskiej, chińskiej. Niektóre zadziwiają feerią fantazyjnych barw, inne są bardziej proste. Zawsze wymowne, przyciągają uwagę. Jak ta, w tonacji żółto-niebieskiej, zadedykowana Ukrainie walczącej o swą suwerenność. Została ona sprzedana na aukcji internetowej a cały dochód przeznaczono na pomoc osobom, które ucierpiały w trakcie zajść na Majdanie. Niektóre z nich stale przemalowywała, ulepszała. Każda z Madonn dostawała imię, które wymyślał mąż piosenkarki. Kiedy w 2013 roku zachorowała na złośliwy nowotwór malowanie figur Matki Boskiej stało się ucieczką od choroby, swoista terapią. Matka Boska – archetyp duchowości i macierzyństwa oraz Kora – artystka niepokorna i przełamująca schematy. Postać Madonny wielokrotnie powracała w twórczości muzycznej piosenkarki, w swoich scenicznych wizerunkach i kreacjach nie raz do niej nawiązywała. Relacja Kory z Madonną była bardzo osobista i emocjonalna. Po latach Kora przyzna, że w tej relacji tkwiła wielka tęsknota za matką. Nie ma więc w tych przedstawieniach nic z profanacji, raczej wielki sentyment i zachwyt nad bogactwem kolorów. Mimo tego, że o Korze mówiło się jako o ateistce, to aspekty religijne były dla niej ważne. Bardzo je szanowała i jak sama mówiła: „Z diabłem nie flirtuję. Nawet w sztuce mnie nie pociąga. Boję się diabła” (cyt. za: Marek K., Zabawa w chowanego Olgi Kory Sipowicz jako manifest artystyczny na podstawie materiałów biograficznych, tekstów prasowych z lat 2010–2020 i badań własnych, [w:] Łódzkie Studia Teologiczne 34 [2025] 1, s. 86).

Kora, właściwie Olga Sipowicz, primo voto Jackowska. Polska piosenkarka rockowa i autorka tekstów. W latach 1976-2008 wokalistka zespołu Maanam, z którym wydała jedenaście albumów studyjnych. Kora była autorka większości tekstów do piosenek zespołu. Od 1982 roku występowała również jako artystka solowa. Określana jest jako jedna z najbardziej charyzmatycznych postaci rodzimej sceny muzycznej oraz ikona rocka. Kora urodziła się w 1951 roku w Krakowie jako ostatnie, piąte dziecko małżeństwa Marcina Ostrowskiego i jego żony Emilii z domu Siarkiewicz. Trudna sytuacja materialna i skomplikowane relacje rodzinne spowodowały, że jako czteroletnia dziewczynka trafiła do domu dziecka prowadzonego przez siostry prezentki w Jordanowie. Do rodziny powróciła w 1960 roku. Jako nastolatka związała się z krakowskim środowiskiem artystycznym i hippisowskim. W lipcu 1968 roku w drodze na zlot polskich dzieci kwiatów w Mielnie przyjęła pseudonim artystyczny „Kora”, wymyślony przez jej ówczesna przyjaciółkę Grazynę „Galię” Sewiołek. Przez dwa lata pracowała jako opiekunka na Oddziale Psychiatrii Dziecięcej w Klinice Pediatrii w Krakowie, dorabiała również jako fotomodelka oraz sprzedawała ręcznie robione przez siebie makramy. Karierę artystyczną rozpoczęła od amatorskiego zespołu Bazyliszki. W 1969 roku poznała Marka Jackowskiego i zaczęła występować w jego zespole Osjan, akompaniując na flecie. Występowała na Festiwalu Artystycznym Młodzieży Akademickiej w Międzyzdrojach (1969) oraz, od 1976 roku, w zespole M-a-M utworzonym przez Jackowskiego i Milo Kurtisa. Pod koniec lat 70. Zespół ten zmienił nazwę na Maanam a Kora została jego główna wokalistką i autorka tekstów piosenek. Ogólnopolską sławę przyniosły jej utwory „Żądza pieniądza” i „Boskie Buenos”, po raz pierwszy zaprezentowane na 18. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Od 1980 była jedną z najważniejszych i najpopularniejszych postaci rocka w historii polskiej muzyki rozrywkowej, m.in. znalazła się na drugim miejscu rankingu magazynu „Non Stop” w kategorii najpopularniejszych wokalistek roku 1980 oraz została okrzyknięta wokalistką roku 1981 w ankiecie czytelników „Sztandaru Młodych”. W styczniu 1986 roku na skutek walki Kory z depresją Maanam po raz pierwszy zawiesił działalność. Wznowił ja po pięciu latach a 31 grudnia 2008 definitywnie zakończył swe istnienie. Kora realizowała się również jako artystka solowa od 1982 roku. Ostatni koncert zagrała w klubie „Lukr” w Rzeszowie 7 września 2013 roku. Pisała też poezje – tomik „Krakowski spleen” ukazał się w limitowanym nakładzie w 1989 roku. Współpracowała z gwiazdami polskiej sceny muzycznej – zespołem Pudelsi, bracmi Marcinem i Mateuszem Pospieszalskimi. W 1992 opublikowała w formie płyty analogowej autobiografię Podwójna linia życia. Prywatnie Kora związana była z Markiem Jackowskim. Małżeństwo rozpadło się w 1984 roku. Drugim partnerem wokalistki został Kamil Sipowicz, z którym wzięła ślub w 2013 roku, po 40 latach związku. 31 sierpnia 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski jako zasłużonego twórcę kultury. 11 kwietnia 2014 została odznaczona przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, przyznawanym osobom szczególnie wyróżniającym się w dziedzinie twórczości artystycznej, działalności kulturalnej lub ochronie kultury i dziedzictwa narodowego. 20 kwietnia 2016 została uhonorowana przez Akademię Fonograficzną statuetką Złotego Fryderyka za całokształt twórczości. Zmarła na skutek choroby nowotworowej 28 lipca 2018 roku.