Gdańsk, kolekcja prywatna
Agra Art, aukcja 8.10.1995

Warszawa TZSP, 1911

Kazimirowski E., [w:] „Tygodnik Ilustrowany” 1910, nr 24, s. 475.
Salon TZSP, Warszawa, 1911. [w:] „Tygodnik Ilustrowany”1918, nr 27-28, s. 306.
Dobrowolski T., Sztuka Młodej Polski, Warszawa 1963, s. 241.

Eugeniusz Kazimirowski był przedstawicielem szkoły monachijskiej. Rozpoczął naukę w krakowskiej SSP, m.in. u Leona Wyczółkowskiego i Teodora Axentowicza, którą kontynuował w Niemczech w Monachium. W tamtych czasach był to popularny kierunek wśród młodych Polskich artystów. Akademia tam cieszyła się dobra renomą i każdy kto chciał odebrać najstaranniejsze wykształcenie kierował się właśnie tam. Eugeniusz Kazimirowski jednak nie poprzestał na Niemieckiej Akademii, kształcił się również w Paryskiej szkole Baila oraz uczęszczał na zajęcia na Akademii Św. Łukasza we Włoszech. Mimo tak wielu podróży postanowił wrócić do Polski i tak wyposażony w nabytą wiedzę i umiejętności rozpocząć swoją dojrzałą artystyczną karierę. W trakcie swojego życia jednak nie zaprzestał podróżować. Wielokrotnie odwiedzał Ukrainę i Wileńszczyznę gdzie malował portrety oraz pejzaże. Zamieszkał na chwilę w Wilnie gdzie był nauczycielem w seminarium nauczycielskim i dekoratorem w Teatrze Wielkim i Teatrze Polskim. Wrócił jednak do Polski i zamieszkał Białymstoku. Tam zasłużył się turystycznej propagandzie regionu. Kazimirowski podczas swojego życia stworzył niezwykle bogaty dorobek artystyczny. Malował pejzaże z podróży do Ukrainy, liczne portrety, obrazy o tematyce religijnej oraz studia roślin i zwierząt. Niestety większość z jego spuścizny zaginęła po jego śmierci i nieliczne jego dzieła, które pozostały w obiegu, są cennymi i unikatowymi pamiątkami po jego twórczości.