Polswissart

W 1907 roku Alfons Karpiński wyjechał do Paryża, gdzie przebywał, z przerwami w okresach zimowych, do 1912 roku. Zachwyt nad metropolią, o której odwiedzeniu marzył od dawna, przenika z kompozycji o zróżnicowanym charakterze stylistycznym. Niektóre z nich to impresje – szkice notowane na gorąco, niektóre zaś, są dopracowanymi obrazami należącymi do najciekawszych dzieł malarza. To właśnie w Paryżu ostatecznie wykształcił Karpiński charakterystyczny dla siebie styl, a obrazy z tego okresu święciły potem sukcesy na wielu wystawach. Nad Sekwaną artysta dał się uwieść zacisznym, malowniczym uliczkom, skwerom oraz wnętrzom z pięknymi bibelotami. Malował je z właściwą sobie miękkością, pamiętając o detalu. Ulice skąpane w porannym słońcu, Paryż deszczowy, nadrzeczne bulwary, czy wnętrza swojej pracowni, te przedstawienie nabierały powoli pewnej „nieostrości przedstawienia” oraz szyku i miękkości. Również związki z krakowskim środowiskiem skupionym wokół literackiego kabaretu „Zielony Balonik” oraz przynależność do wiedeńskiego stowarzyszenia „Secesja” miały znaczący wpływ na wczesną twórczość Karpińskiego