45. Władysław Hasior - W STARYM PIECU DIABEŁ PALI
Opis obiektu
Oferowana praca, powstała ok. 1970 roku, należy do przestrzennych asamblaży komponowanych przez Hasiora z różnych przedmiotów – metalowych skrzynek, sztućców, gwoździ, drutu, porcelanowych bibelotów, kawałków tkanin. Artysta uważał, że nie zawsze da się przedstawić niektóre problemy, tematy przy pomocy jednego konkretnego materiału – stąd konieczność szukania alternatywnych rozwiązań. Wybór materiałów też nie był dziełem przypadku – każdy element asamblażu miał swoje znaczenie. „Używam materiałów, które coś znaczą. Każdy przedmiot ma swój sens, a złożone dają aforyzm. Aforyzm jest bardzo podobny do prawdy, ale nie jest samą prawdą. Działalność artystyczną uważam za prowokację: intelektualną, twórczą”. – mówił Hasior (cyt. za: Magiczny Świat Władysława Hasiora, katalog wystawy w MDK, Mińsk Mazowiecki, 2013). Artysta często podkreślał, że nie jest twórcą awangardowym i że nie sprzeciwia się tradycji ani historii a wręcz z nich właśnie lubi czerpać reinterpretując bądź dosłownie cytując motywy, symbole, tematy. Kompozycje Hasiora nie tylko były nośnikiem ironii i drwiny ze współczesnych artyście realiów. Niosły też zawsze jakąś treść odwołując się do symboliki i mitologii. Asamblaż „W starym piecu diabeł pali” to ponownie wyraz fascynacji Hasiora ginącym światem ludowej metafizyki i duchowości, z której artysta lubił wydobywać element figlarnego podejścia do życia, patrzenia nań z przymrużeniem oka. Dziś sztuka Hasiora nie wzbudza już tak silnych emocji jak niegdyś, kiedy określano artystę heretykiem i bluźniercą. Ciekawi, intryguje, przyciąga, zaprasza wyobraźnię widza do gry, do odkrywania magii i tajemnicy, która za każdym dziełem Hasiora jest ukryta. „(…) Bo tu chodzi o ruch wyobraźni, o ścieranie się poglądów – sam eksponat nie musi być arcydziełem – wystarczy, że jest skuteczną płaszczyzną do ćwiczenia naszej wspólnej wyobraźni” mówił Hasior (cyt. za: Myśli o sztuce, Nowy Sącz, 1986, s. 6). Lekkość, figlarność jego prac jest jedynie pozorna – ma widza zainteresować, otworzyć go na dialog, zaprosić do głębszej refl eksji. W każdej ze swoich prac bowiem artysta stawia odbiorcy pytania – poważne i trudne, bo dotyczące spraw ostatecznych i wiecznych. W ten sposób obiekty Hasiora stają się polem spotkania i dialogu artysty z odbiorcą.
Proweniencja
Polska, kolekcja prywatna
depozyt Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Wystawiany
Wrocław, mia ART GALLERY, Kolekcja Hermansdorferów, 15 listopada – 20 grudnia, 2017.
Reprodukowany
Kolekcja Hermasdorferów [katalog wystawy], Wrocław, 2017, s. 81.
Biogram artysty
Naukę rozpoczął w 1947 roku w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanym, pod kierunkiem profesora Antoniego Kenara aby następnie w latach 1952-1958 studiować na warszawskiej ASP pod kierunkiem profesora Mariana Wnuka. W czasie pobytu we Francji w latach 50tych studiował w paryskiej pracowni rzeźbiarza Ossipa Zadkine'a. Od 1957 roku wystawiał indywidualnie oraz brał udział w wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w: Paryżu, Rzymie, Sztokholmie, Oslo, Wiedniu, Wenecji, Brukseli. Twórczość Hasiora z jednej strony nawiązuje do surrealizmu, rzeźby abstrakcyjnej, nowego realizmu, z drugiej zaś odnosi się do rzemiosła ludowego. Wielokrotnie w swych kompozycjach artysta wykorzystywał przedmioty codzienne. Uznawany jest za prekursora sztuki polskiego asamblażu. Artysta uważał, że nie zawsze da się przedstawić niektóre problemy, tematy przy pomocy jednego konkretnego materiału – stąd konieczność szukania alternatywnych rozwiązań. Wybór materiałów też nie był dziełem przypadku – każdy element asamblażu miał swoje znaczenie. Używam materiałów, które coś znaczą. Każdy przedmiot ma swój sens, a złożone dają aforyzm. Aforyzm jest bardzo podobny do prawdy, ale nie jest samą prawdą. Działalność artystyczną uważam za prowokację: intelektualną, twórczą – mówił Hasior (cyt. za: Magiczny Świat Władysława Hasiora, katalog wystawy w MDK, Mińsk Mazowiecki, 2013). Kompozycje Hasiora nie tylko były nośnikiem ironii i drwiny ze współczesnych artyście realiów. Niosły też zawsze jakąś treść odwołując się do symboliki i mitologii.
Prace Władysława Hasiora znajdują się w muzeach krajowych w Krakowie, Warszawie, Łodzi, Poznaniu, Szczecinie, Wrocławiu, Bydgoszczy, Lublinie, Nowym Sączu, Zakopanem oraz w muzeach zagranicznych: w Helsinkach, Paryżu, Sztokholmie, Oslo, Sao Paulo, Rzymie, Mediolanie, Edynburgu, Bochun, Duisburgu, Amsterdamie, a także w bardzo licznych zbiorach prywatnych.
Wkroczył do sztuki w sposób powszechnie zwracający uwagę, stając się artystą „kultowym” dla pokolenia lat 60. i 70. Jego twórczość szokowała i zachwycała, wzbudzała skrajne emocje i oceny, swoją kontrowersyjną postawą zmuszał do stawiania pytań o istotę sztuki, swobodę wyboru języka artystycznego. Jako jeden z niewielu artystów tamtych czasów zyskał popularność bliską tej, jaką miewają gwiazdy ekranu czy estrady. – Ewa Gorządek o Władysławie Hasiorze
Nr katalogowy: 45
Władysław Hasior (1928 - 1999)
W STARYM PIECU DIABEŁ PALI, ok 1970
tech. własna, assamblage / 165 x 52,5 cm
- Cena wywoławcza:
-
250 000 zł
58 824 EUR
70 225 USD
- Estymacja:
-
300 000 - 400 000 zł ●
70 589 - 94 118 EUR
84 270 - 112 360 USD
- Cena sprzedaży:
-
305 000 zł
71 765 EUR
85 675 USD
AUKCJA DZIEŁ SZTUKI 29 MAJA 2018
29 maja 2018 r. godz. 19.00
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa
Wystawa przedaukcyjna:
8 - 29 maja, 2018 r.
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa
- Kontakt w sprawie obiektów:
-
galeria@polswissart.pl
tel.: +48 (22) 628 13 67