Polswissart

Grzegorz Sztwiernia pracuje na polu wielu dyscyplin: malarstwa, rysunku, instalacji, fotografii i wideo. Urodził się w 1968 roku w Cieszynie. Studiował na Wydziale Malarstwa w krakowskiej ASP po czym otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego w 1992 roku. Na trzecim roku studiów, w 1990 roku, poznał Piotra Jarosa z pracowni prof. Zbigniewa Grzybowskiego i Jurka Romaniuka z Wydziału Grafiki. Stworzyli coś na kształt grupki artystycznej bardzo różnych temperamentów – i w takim kształcie pokazywali swoje prace, które powstawały głównie poza Akademią. Wielu obserwatorów podkreślało wtedy, że wprowadzili ferment, świeżość i dezynwolturę, naruszyli panujący wówczas układ sił. Bardzo pomogła im Galeria Zderzak, z którą się zaprzyjaźnili – dała im konieczną ramę i podporę do ich młodzieńczych działań. Ta grupa i galeria to był właściwy uniwersytet dla Grzegorza Sztwiernia. Z kolegami i koleżankami z roku utrzymywał głównie formalne stosunki. Intensywny towarzyski i twórczy kontakt zbudował natomiast z pracownianą grupą. Była to fantastyczna pracownia, obfitująca w skandale i pikantne anegdoty, którym patronował (chcąc nie chcąc) Mistrz. „Odnoszę wrażenie, że Profesor jakby koordynował nasze poszukiwania i eksperymenty, a jego codzienne wizyty – poza praktykowaniem osobistej dyscypliny – były formą hospitacji i kontroli sytuacji. I to świetnie działało. Manichejskie podejście i gnostycka wykładnia dziejów Profesora bardzo mi intelektualnie odpowiadała, jednak artystycznie i życiowo byłem chyba większym realistą.”- Grzegorz Sztwiernia.

Obecnie jest profesorem zwyczajnym w zakresie sztuk plastycznych. Jest autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych, uczestniczył w ponad stu wystawach w Polsce i za granicą. Uczestniczył w większości najważniejszych przeglądów polskiego malarstwa (od połowy lat 90.). Jest pedagogiem w pracowni interdyscyplinarnej na Wydziale Malarstwa krakowskiej ASP. Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Nagrody im. Jana Cybisa przyznanej przez Okręg Warszawski ZPAP (2017), Brązowego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2018).

„Artysta pracuje zamkniętymi konceptualnymi cyklami malarskimi („Melancholia” 1995, „Ethicon” 1999, „Farbenlehre” 2002, „Diplokokki” 2011, „Tarczyce” 2016), które – bazując na szczątkowym materiale historycznym, naukowym i wizualnym budują racjonalne, logiczne systemy z ambicjami wyjaśniania paradoksalnych manifestacji „rzeczywistości empirycznej”. Posługując się owym paradoksem i subtelną ironią konstruuje obiekty i modele badań, diagnozy czy komentowania „rzeczywistości najniższej rang” i skompromitowanych aspektów wielkich, utopijnych projektów społecznych.” (Wilhelm Okultowicz, fragment biografii artysty [w przygotowaniu])