Polswissart

Współczesny człowiek żyje wielokulturowo, więc sztuka powstaje często bez kulturowych rozgraniczeń i barier – bierze i pożytkuje to, co jest jej potrzebne. W tej sytuacji powstaje pytanie, jak uczyć sztuki tworzenia, skoro wydaje się, że każdy raczej przyswaja ją sam i na swój sposób? Niesłusznie byłoby jednak sądzić, że w stosunku do realizacji studenta należy przyjąć postawę bierną i nieingerującą. Nie żyjemy bowiem w próżni i ulegamy najrozmaitszym wpływom. W związku z tym oddziaływanie wychowawcy – prowadzącego zajęcia – powinno być dobrze przemyślane i musi zmierzać w dwóch kierunkach: powinno studenta uodpornić na przypadkowe wpływy oraz wytworzyć wokół jego twórczych zainteresowań odpowiednią atmosferę, w której nawet początkowo nieśmiałe realizacje zaczną się ciekawie i bez przeszkód rozwijać. Nie ulega wątpliwości, że opieka nad twórczością studenta jest zagadnieniem złożonym, które wymaga wielkiej wnikliwości. Twórczość malarska studentów to często płynna i niedająca się ujarzmić materia indywidualnych wypowiedzi.

– Ireneusz Walczak

Malarz, rysownik i grafik. W latach 1983–1988 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Grafiki w Katowicach. Obecnie jest profesorem zwyczajnym ASP w Katowicach, gdzie prowadzi Pracownię Malarstwa. W 1993 roku otrzymał stypendium „The Pollock - Krasner Foundation Award” w Nowym Jorku. Laureat trzydziestu nagród i wyróżnień krajowych i zagranicznych, m.in. Grand Prix i nagroda mera miasta Chamalieres - I Światowe Triennale Małych Form Graficznych, Chamalieres, Francja (1988), Grand Prix - Konkurs malarski im. Rafała Pomorskiego (1989), Grand Prix - „Bielska Jesień”, Bielsko-Biała (1994).

Autor 23 wystaw indywidualnych. Uczestnik blisko 300 ekspozycji zbiorowych w kraju i za granicą. Od początku brał udział w ważnych wystawach pokoleniowych, m.in. „Krytycy o nas” –BWA Sopot, „Biennale Sztuki Nowej” – BWA Zielona Góra (1989), Malarstwo lat 80-tych – Frankfurt nad Menem, Düsseldorf – Niemcy (1991), „Przebudzenie” - Zollverein, Essen, 1994, „Rozbiórka Żelaznej Kurtyny” Centrum wystawiennicze Kuhlhaus Berlin (2011), „Dialog der Generationen - Neue Polnische Kunst” – Freies Museum Berlin, Kunsthalle Hanover (2015).

Od 1989 roku namalował trzynaście cykli obrazów – m.in.: „Zrosty”, „Terra Incognita”, „Mury przeszłości”, „Budowanie tożsamości”, „My house is my language”, „Multikulti”, „Narkoza i euforia”, „Zeitgeist”.

Jego prace znajdują się w zagranicznych i krajowych zbiorach i kolekcjach. Początkowo związany z nurtem „nowej ekspresji”, szybko wytworzył własny, dobrze rozpoznawalny, choć dynamicznie zmieniający się język obrazowania. W swojej twórczości często odwołuje się do prywatnych doświadczeń i na tej bazie buduje uniwersalny przekaz ujawniający wątki egzystencjalne i problematykę szeroko pojętej tożsamości w kontekście zmieniających się okoliczności kulturowych, społecznych i politycznych.