Polswissart

Jeśli sztuka ma być rozpoznawalna jako obiekt twórczej myśli artysty, to nie może być chaosem. Musi istnieć uporządkowanie różnorodności, które kieruje twórczym działaniem. (…) Sztuka jest częścią naszego bytu, a byt jest częścią przyrody, którą rozpoznajemy za pomocą matematyzacji – i w tym sensie sztuka jest matematyczna w swej strukturze, organizując płaszczyznę i przestrzeń.
(Jerzy Grochocki, Sztuka jako interpretacja matematyczności, tekst autorski)

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, a następnie Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał 1963 r. Początkowo w kręgu jego zainteresowań znalazło się malarstwo realistyczne, pod koniec lat 60-tych zafascynował się nurtem abstrakcji geometrycznej i konstruktywizmem. Pogłębione studia nad płaszczyzną i przestrzenią zaowocowały powstaniem systemu Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni. Stąd dominującymi cechami prac Grochockiego są cztery barwy: czerń, biel, srebro i złoto oraz cztery przestrzenie: skupiona, złożona, łamana i ciągła. W latach 1978-84 był związany z ruchem Sztuki Systemu w Europie. Na ten okres przypada czas inspiracji stworzonymi przez artystę ciągami liczbowymi, które stały się punktem wyjścia dla jego twórczości. Grochocki brał udział w kilkudziesięciu grupowych i indywidualnych. W roku 1984 r. wyemigrował do USA, a od 1989 r. mieszka w Houston w Texasie.