Polswissart

Mimo, że Baran porusza się w ramach estetyki industrialnej, punktów odniesienia dla jego twórczości bardziej niż w naszym otoczeniu należy szukać raczej w modernistycznym malarstwie – autotematycznym i wyczulonym na problematykę medium.

(Cieślak N., Heavy metal [fragment z recenzji wystawy Tomasza Barana w BWA Galeria Sztuki w Olsztynie])

Podstawowymi środkami wyrazu Tomasza Barana jest malarstwo abstrakcyjne i malarstwo przestrzenne. Jego obrazy mają często charakter rzeźbiarski, artysta uzyskuje trzeci wymiar poprzez deformacje powierzchni płótna lub wybrzuszenia podłoża.

W swoich minimalistycznych i abstrakcyjnych pracach Baran eksploruje przede wszystkim fizyczne właściwości malarstwa. Nie interesują go żadne odniesienia poza obrazem samym w sobie – jego prace są chłodne, przemyślane, blisko im do instalacji artystycznych. Swoją artystyczną drogę rozpoczynał tradycyjnie, od malarstwa figuratywnego. Szybko zorientował się, że nie była to słuszna dla niego ścieżka, w rozmowie z Magdą Kownacką artysta wspominał, że w malarstwie figuratywnym czuł cały czas oddech doświadczeń poprzednich pokoleń artystów, nie potrafił odnaleźć w nim siebie (Deptuła B., Nieformalna forma, w: „Art&Business” 11/2011, s. 74). Dopiero całkowity zwrot w stronę płótna, blejtramu i farby pozwolił mu złapać dystans i czerpać z tradycji malarstwa. Nie bez znaczenia są też korzenie Barana - wychował się w Stalowej Woli – hutniczym mieście z przemysłowym krajobrazem. Stąd być może w jego pracach postindustrialny charakter oraz wybór stosowanych materiałów i technik, wywodzących się spoza tradycyjnego warsztatu malarza. Baran chętnie sięga po farby przemysłowe, sam projektuje i wycina swoje podobrazia, używając wyrzynarki. W jego pracowni znaleźć można różnego rodzaju materiały, jak sam mówi, często sięga po gotowe elementy jeśli tylko te odpowiednio go zainspirują.

Oferowana praca to obraz-obiekt. Przywodzi na myśl próbniki kolorów i narzędzia do korekcji barw w programach komputerowych. Baran zastosował zabieg stopniowania i mechanicznego nakładania koloru, tworząc wrażenie ruchu poprzez zmianę proporcji między kolorem a wyciętą wokół białą przestrzenią. W oferowanej pracy odczuwalny jest wpływ sztuki konstruktywistycznej i op-artu.

Tychy, kolekcja prywatna

Warszawa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Co widać Polska sztuka dzisiaj, 14 luty - 31 sierpnia 2014

(ur. 1985 r.) ukończył Wydział Malarstwa krakowskiej ASP w 2010 r. Jego praca dyplomowa pokazywana była na wystawie Najlepsze Dyplomy ASP 2010 w Gdańsku. Brał udział w 40. Biennale Bielska Jesień w Bielsku Białej i 10 Konkursie im. E. Gepperta we Wrocławiu. W ramach Konkursu im. E. Gepperta otrzymał wyróżnienie miesięcznika Art & Businesses. Uczestnik Biennale Jeune Création Européenne w Montrouge we Francji w 2009 r. Laureat nagrody Strabag Art Award, Austria, Wiedeń (2012). Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012).