Polswissart

sygn.p.d.: W.Terlikowsk Władysław Terlikowski studiował w monachijskiej ASP oraz w Paryżu, w którym zamieszkał na stałe w 1911 r. Używający we Francji nazwiska Wladimir de Terlikowski, był jednym z najpopularniejszych malarzy paryskiego środowiska artystycznego. Malował przede wszystkim pejzaże, martwe natury z kwiatami i portrety. Wiele wystawiał- brał udział w paryskich Salonach: Jesiennym (1912), i Societe Nationale des Beaux-Arts (1930) oraz w wystawach sztuki polskiej w Paryżu i Brukseli. Jego działalność szybko została doceniona i już po pierwszej wojnie światowej wydano kilka monografii i albumów tego malarza, opracowanych przez wybitnych paryskich krytyków tamtych czasów m. in. Arsene Alexandre’a czy Jana Topassa. Terlikowski wypracował własny, łatwo rozpoznawalny styl, należący do nurtu ekspresyjnego koloryzmu. Bliski fowizmowi posługiwał się bogatą, dynamiczną plamą barwną o szerokiej skali. Jego prace charakteryzują się różnorodną, mięsistą fakturą, a załamujące się w nich miękkie światło stanowi istotny element gry barwnej.

Terlikowski absolwent monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dużo podróżował, zarówno po Europie jak i Indiach, północnej Afryce, Australii i Nowej Zelandii. Od 1911 roku mieszkał na stałe w Paryżu. Terlikowski wypracował własny, łatwo rozpoznawalny styl, należący do nurtu ekspresyjnego koloryzmu. Na ukształtowanie postawy twórczej Terlikowskiego silnie oddziałał fowizm, pod wpływem którego artysta stosował szeroką gamę żywych i nasyconych barw zestawiając je na zasadzie kontrastu. Jego prace charakteryzują się impastowym gestem kładzenia barw, często szpachlą. Dzięki tej fakturze, często sygnował prace „ryjąc” podpis w mokrej jeszcze farbie olejnej. Wiele prac artysty było wystawianych – m.in. w paryskich Salonach: Jesiennym (1912), i Societe Nationale des Beaux-Arts (1930) oraz na wystawach sztuki polskiej w Paryżu i Brukseli. Jego działalność szybko została doceniona i już po pierwszej wojnie światowej wydano kilka monografi i i albumów tego malarza, opracowanych przez wybitnych paryskich krytyków tamtych czasów m. in. Arsene Alexandre'a czy Jana Topassa.