Bogdan Korczowski urodził się w 1954 roku w Krakowie. W 1978 ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych w pracowni profesora Włodzimierza Kunza. Zajmuje się sztuką performance i malarstwem olejnym. Mieszka i pracuje we Francji. Debiutował na festiwalu „Nowa Ruda” w 1974 roku – performance „Biały Rower” jako hommage dla Marcela Duchamp’a.. W latach 80. osiedlił się w Paryżu, w którym mieszka do dzisiaj. Tam otrzymał dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w pracowni Abrahama Hadada. Za swoja działalność artystyczna został wyróżniony w 1986 roku nagroda Rady Regionu Ile-de-France. W latach 1986-1995 regularnie przebywał i wystawiał w Nowym Jorku, gdzie w 1988 r. otrzymał stypendium Fundacji Pollock – Krasner. W Paryżu związany jest z Galerią Nicole Ferry, która regularnie prezentuje malarstwo Korczowskiego, a Instytut Polski w Paryżu dotychczas zorganizował trzy wystawy indywidualne artysty. Na swoim koncie Korczowski ma około sześćdziesięciu wystaw indywidualnych. Poczynając od wczesnego cyklu obrazów „Listy”, powstającego już od 1980, artysta umieszczał na swych płótnach wyolbrzymione symbole i ideogramy. Ta seria prac zatytułowana „Ecriture” jest rodzajem wymiany, czy „korespondencji” intelektualnej traktującej „pisanie” jako obraz, temat nad którym artysta „obsesyjnie” pracuje już od dawna. W jego pracach bardzo często występują drobne znaki układające się, jak pismo, w równoległe rzędy, nałożone na właściwą kompozycje niczym przesłona. W czerwcu 1989 roku odbyła się monograficzna wystawa „Korczowski/Malarstwo” w Narodowej Galerii Zachęta w Warszawie. Ta wystawa była świadectwem, że mimo swojego debiutu jako performer oraz ogólnej tendencji sztuki współczesnej do eksperymentowania z nowymi technikami, Bogdan Korczowski pozostaje od początku wierny najbardziej tradycyjnej materii malarskiej – malarstwu olejnemu. W 1998 roku Instytut Polski w Paryżu zorganizował retrospektywną wystawę artysty. Istotną rolę w malarstwie Bogdana Korczowskiego odgrywa twórczość Tadeusza Kantora. Korczowski na temat swojego mistrza wielokrotnie się wypowiadał: „Jestem urzeczony jego sztuką, ponieważ pamięć i przeszłość były dwoma obsesyjnymi wymiarami w jego pracy”. Kantorowi poświęcił Korczowski serię swoich dzieł zatytułowaną „Kartonteka”, wykonanych jako instalacja. Kilka części „KARTONTEKI” znajduje się w zbiorach publicznych w Polsce: w Muzeum Narodowym w Poznaniu oraz w Miejskich Galeriach Sztuki w Częstochowie i Lublinie. Obrazy artysty malowane są różnokolorowymi farbami, które grubo i nieregularnie pokrywają płótno. Artysta nakłada je gwałtownymi, spontanicznymi pociągnięciami, jakby wynikającymi z impulsów wewnętrznych, potęgującymi wrażenie ekspresji obrazu. Często nadmiar użytej farby spływa po powierzchni obrazu, tworząc pionowe, chaotyczne i nieregularne linie. Te „nieprzewidziane” strugi pogrubiają jeszcze gęstą, zawiesistą fakturę płócien.