Naum Aronson Lvovich urodził się w 1872 roku w tradycyjnej żydowskiej rodzinie, w miejscowości Kleslavka, znajdującej się wówczas na terytorium Cesarstwa Rosyjskiego (obecnie – Łotwa). Artysta początkowo kształcił się samodzielnie, a wieku szesnastu lat opuścił dom rodzinny w celu podjęcia studiów artystycznych u Ivana Trutneva w Wilnie. Po zaledwie kilku miesiącach powrócił jednak do kraju ze względu na antysemickie szykany. Kilka lat później, w 1891 roku wyemigrował do Paryża, gdzie kształcił się w l’École des Arts Décoratifs, w pracowniach profesora Lemaire’a i Colarossiego.
Francja stała się jego azylem, drugą ojczyzną na przeszło kilkadziesiąt lat. Jego paryskie atelier było miejscem ożywionych spotkań towarzyskich: częstymi gośćmi byli tu artyści tacy jak m.in. Marc Chagall, Chaim Soutine czy Mane Katz. Do najbardziej prestiżowych realizacji rzeźbiarza należą popiersia Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina, Richarda Wagnera, Hectora Perlioza czy Lwa Tołstoja. Mimo niewątpliwych sukcesów artystycznych, Naum Aronson nigdy nie zapomniał o swoim pochodzeniu, ani o tym jak trudne były jego pierwsze lata na emigracji – wspólnie z żoną niósł pomoc Żydom emigrującym z Polski i Niemiec. Niestety, w 1940 roku, po inwazji niemieckiej na Francję, sam został zmuszony do emigracji. Wyjechał początkowo do Portugalii (wspólnie z Marc’iem Chagallem), a następnie udał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie spędził ostatnie lata życia.
