49. Tadeusz Kantor - Le sec pressé - Emballage, 1963

  • Poprzedni

    Poprzednia praca

    Tadeusz Kantor
    - Informel, 1964,

  • Następny

    Następna praca

    Tadeusz Kantor
    - Znana nam skądś postać... (studium do Wielopole, Wielopole), 1980,

wszystkie obiekty

Opis obiektu

Materia, której objawami są takie czynności jak: zgniecenie, rozdzieranie, wypalanie, plamienie, której rodzajami jest błoto, ziemia, glina, gruz, próchno, popiół. Przedmioty u progu przejścia w stan materii to łachmany, szmaty, rupiecie, szpargały, zbutwiałe książki, zbutwiałe deski, odpadki, śmietnik.

– Tadeusz Kantor (cyt. za: Czerni K., Tadeusz Kantor. Malarstwo i teatr, Biuro Wystaw Artystycznych w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2002, s. 21)

 

Tadeusz Kantor był poszukiwaczem nowinek artystycznych, a w Polsce jednym z najbaczniejszych obserwatorów nowych trendów pojawiających się w sztuce europejskiej i amerykańskiej. Jego zamiłowanie do eksperymentu i niechęć do podążania utartymi ścieżkami powodowały, że każdy wyjazd poza granice kraju inspirował go do nowych działań, które z zapałem podejmował.

Znużony koncepcją informelu, zaczął w latach 60. poszukiwać nowej formy wyrazu. Uważał powrót do malarstwa realistycznego za niemożliwy, a jednocześnie pragnął „dotknąć przedmiotu w sposób »sztuczny« poprzez negatyw, odcisk lub przez coś, co go ukrywa” (cyt. za: Stangret L., Tadeusz Kantor. Malarski ambalaż totalnego dzieła, ART+EDITION, Kraków 2006, s. 53). Zaczął zbierać odpady – kawałki spróchniałego drewna, szmaty i strzępki materiałów, taśmy, papiery, foliowe worki, zmięte koperty oraz pakunki – by komponować z nich różnego rodzaju układy. Znalazł do nich następnie podczas pobytu w Szwajcarii pasujące określenie – „ambalaż” (franc. „emballage” – opakowanie). Były to tajemnicze metafory o bardzo szerokim wachlarzu znaczeń, pozwalające sięgnąć w głąb, do istoty przedmiotu. Jak zauważył Jerzy Nowosielski w 1991 roku, u Kantora: (…) te odpady rzeczywistości, cywilizacji, kultury stają się substancją artystyczną niezwykle cenną. Jedynie on miał tę siłę czarodzieja, której jak podejrzewam, nie miał nikt na świecie, żeby z tych odpadów zrobić muzeum drogocenności. To w jego rękach, artysty natchnionego, to wszystko stawało się zbiorem drogich kamieni” (cyt. za: Czerni K., Tadeusz Kantor. Malarstwo i teatr, Biuro Wystaw Artystycznych w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2002, s. 10).

Prezentowany „Le sec pressé – Emballage” z 1963 roku stawia kontrowersyjne pytanie o granice sztuki. To nowy obszar artystycznej gry Kantora, gdzie strzępki czy fragmenty przedmiotów symbolizują upadek świetności, stan „najniższej rangi”. Elementy te jednocześnie stanowiąc opakowanie – kostium – niosą ze sobą narracyjny ładunek i tajemnicę skrywanego przedmiotu, gdzieś „między wiecznością a śmietnikiem”.

Proweniencja

Warszawa, kolekcja prywatna

Wystawiany

Łódź, Muzeum Sztuki w Łodzi, Tadeusz Kantor. Emballage, 25 maja - 29 czerwca 1975.
Paryż, Galerie de France, Tadeusz Kantor. Metamorphoses, marzec - maj 1982.
Berlin, Galerie Eva Poll, Hommage á Tadeusz Kantor, 1986.
Kraków, Cricoteka, Festiwal Tadeusza Kantora, czerwiec - grudzień 2000.

Reprodukowany

Czartoryska U., Kantor. Nowe propozycje, "Projekt", nr 4, 1976.
Borowski W., Tadeusz Kantor, Warszawa 1982.
Tadeusz Kantor. Metamorphoses [katalog wystawy], Galerie de France, Paryż 1982.
Tadeusz Kantor. Le théatre de la mort, wyd. Parco Picture Backs, Tokio 1983. Tadeusz Kantor.
Wędrówka [katalog wystawy], wyd. Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA, Kraków 2000.
Darmon A., Autour de l’art Juive, wyd. Carnot, Paryż 2003.
Zmorzyński W. (red.), Polska awangarda malarska 1950-1970 z kolekcji Bogdana Jakubowskiego : depozyt w Muzeum Narodowym w Gdańsku, wyd. Bernardinum, Gdańsk 2004.

Biogram artysty

Reżyser, twórca happeningów, malarz, scenograf, pisarz, teoretyk sztuki. Studia na Wydziale Malarstwa Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych rozpoczął w 1934 roku trafiając do pracowni prof. Władysława Jarockiego. Równocześnie z malarstwem studiował malarstwo dekoracyjne i teatralne u prof. Karola Frycza, dyrektora teatrów krakowskich. W tym czasie fascynowała go twórczość związanego z Krakowem Stanisława WyspiańskiegoW latach powojennych Kantor współtworzył Grupę Młodych Plastyków. Z jego inicjatywy powstała również Galeria Krzysztofory, jedna z pierwszych powojennych galerii prezentujących sztukę aktualną. Aktywny w środowisku artystycznym w roku 1948 żywo zaangażował się w organizację I Wystawy Sztuki Nowoczesnej w Krakowie.W 1955 roku jako jeden z dziesiątki polskich artystów. zaprotestował przeciwko realizmowi socjalistycznemu wystawą 9 Malarzy w Domu Plastyków. Wystawa ta była zapowiedzią powstania Grupy Krakowskiej II, będąc jednym z pomysłodawców jej reaktywacji w 1957 roku.

Dla Tadeusza Kantora wizja sztuki opierała się w znacznej mierze o poszukiwanie takich sposobów artystycznej wypowiedzi, które mogłyby sprostać wyzwaniom współczesności. Był gorliwym wyznawcą pełnej swobody twórczej, zwolennikiem eksperymentu. Sam chłonął wszelkie nowinki, wykorzystując z nich to, co okazywało się przydatne jemu samemu, chętnie przetwarzał i modyfikował.

W pierwszym okresie twórczości, tuż po wojnie, malował figuratywne obrazy, wypełnione groteskowo uproszczonymi postaciami. Następnie przyszedł czas dynamicznych kompozycji metaforycznych o oszczędnej, chłodnej kolorystyce. W drugiej połowie lat 50. w wyniku podróży na Zachód a zwłaszcza zaś do Paryża zaczęły powstawać płótna taszystowskie charakteryzujące się wibracjami plam, linii, barw. Objawił się w nich stosunek Kantora do materii malarskiej, którą traktował na wskroś użytkowo. Pod koniec lat 50. tę nową ścieżkę Kantora doceniła krytyka zagraniczna a w ślad za nią europejscy i amerykańscy kolekcjonerzy sztuki. Końcówka lat 50. oraz lata 60. stały się pasmem wystawienniczych sukcesów i rozwoju kariery artystycznej Tadeusza Kantora. W latach 70. artysta powrócił do eksperymentów z płótnem tworząc liczne asamblaże i ambalaże - kompozycje półprzestrzenne, w których aplikowane na płótnie używane, nierzadko zniszczone przedmiotyprzeistaczały obraz w relief.

 

Nr katalogowy: 49

Tadeusz Kantor (1915 - 1990)
Le sec pressé - Emballage, 1963


technika własna / 30 x 22,5 cm (kompozycja), 42 x 32 cm (w autorskiej, skrzynkowej oprawie), 51 x 46 (we współczesnej oprawie z szybą muzealną)
sygn. na autorskiej oprawie: KANTOR (stemplem); na odwrocie: nalepka z drukowanym napisem: l’Emballage / 1963 / 42,5 x 32,5 cm / gerahmt, nalepka: Galerie de France w Paryżu z drukowanym opisem dzieła z rozszerzonym tytułem: Le sac pressé, na autorskiej ramie, u dołu napis: MNG/SW/623 [lub 9] / MR.D., na autorskiej ramie u góry, nalepka z opisem: 3. EMBALLASJE PRESSET POS [zasłonięte] 63.


Estymacja:
180 000 - 250 000 zł ●
37 895 - 52 632 EUR
40 090 - 55 680 USD

Cena sprzedaży:
170 000 zł*
35 790 EUR
37 862 USD

Aukcja Dzieł Sztuki 14 marca 2023

wtorek, 14 marca 2023, o godz. 19.00
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa

wystawa przedaukcyjna:
24 lutego - 14 marca 2023 r.
Galeria Domu Aukcyjnego
ul. Wiejska 20, Warszawa

Wystawa czynna:
pn. – pt.: 11.00 – 18.00

sob.: 11.00 – 15.00

Skontaktuj się z nami, aby licytować na aukcji:
+48 (22) 62 81 367
galeria@polswissart.pl

Licytuj online

ZLECENIE LICYTACJI

Zapytaj o obiekt   

Newsletter

Zapisując się na newsletter Domu Aukcyjnego Polswiss Art otrzymujesz: