Polswissart

  sygn. u dołu: Zbigniew Makowski fuit hic XI 1973 LE MAT Absolwent warszawskiej ASP pod kierunkiem Kazimierza Tomorowicza. Od początku był aktywnym twórcą biorącym udział w wystawach i spotkaniach, które wpłynęły na kształt polskiej sztuki lat 50. i 60. (III Wystawa Sztuki Nowoczesnej - Warszawa 1959; I Plener Koszaliński - Osieki 1963). Nigdy nie identyfikował się jednak ze środowiskiem awangardy. Szybko wypracował własny charakter swej twórczości, oryginalnej zarówno na polskim jak i europejskim tle. Przeważają w sztuce Makowskiego nawiązania do surrealizmu (podczas pobytu w Paryżu w 1962 roku Makowski zetknął się z André Bretonem oraz członkami międzynarodowego ugrupowania Phases), którego śładem artysta nawołuje do swobody skojarzeń. W swoich kompozycjach Makowski gromadzi znaki, cyfry, litery, najróżniejsze mniej lub bardziej złożone formy geometryczne, akcenty figuratywne. Jako wielki miłośnik literatury i poeta, Makowski przeplata w swoich obrazach język malarski z językiem literackim zaczerpniętym z wykładów o sztuce zamieniając płótno w nośnik swego rodzaju artystycznego dziennika. W 1991 roku praca Makowskiego “Mirabilitas secundum diversos modos exire potest a rebus” 1973-80) została podarowana przez rząd Rzeczpospolitej genewskiej siedzibie ONZ. Sam Makowski został dwukrotnie nagrodzony dwoma prestiżowymi nagrodami przyznawanymi przez środowiska artystyczne: Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1973) oraz Nagrodą im. Jana Cybisa (1992).