Polswissart

Warszawa, kolekcja prywatna
Rempex, aukcja 18.12.2017, poz. 79

Studiował w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Cynka i J. Pankiewicza, naukę kontynuował w Lipsku i Paryżu, gdzie w 1911 roku zamieszkał na kolejne lata. Stamtąd podróżował po Europie. Należał do założycieli Stowarzyszenia Artystów Polskich w Paryżu, związany był z Towarzystwem Polskim Literacko-Artystycznym. Przyjaźnił się m in. z Tadeuszem Makowskim, współpracował w marszandem Leopoldem Zborowskim. Od 1917 roku prowadził własną szkołę grafi ki, i zajmował się nią również po przyjeździe do Polski w 1924 roku. Był członkiem stowarzyszenia „Sztuka”, brał udział w wystawach Formistów, był współzałożycielem Cechu Artystów Plastyków „Jednoróg”, wchodził w skład dyrekcji Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Aresztowany z łapanki wraz z grupą plastyków w krakowskiej Kawiarni Plastyków przy ul. Łobzowskiej w kwietniu 1942 roku zginął miesiąc później w Auschwitz. Od 1908 do 1932 roku wystawiał na bardzo licznych wystawach w kraju oraz salonach paryskich wraz z artystami z kręgu Ecole de Paris oraz ugrupowaniami, do których należał, jak również indywidualnie. Zasłynął jako znakomity grafi k różnych technik, Malował olejem, rzadziej akwarelą czy pastelem. Zarówno grafi ka jak i malarstwo noszą ślady wpływu jego nauczyciela – Józefa Pankiewicza. Do ulubionych tematów Rubczaka, podejmowanych w każdej technice należał pejzaż miejski. Polskie lub francuskie panoramy miast, ich uliczek i zaułków z dominującym często motywem mostu lub kościoła. Łączył elementy postimpresjonizmu, wpływy Cezannea, kubizmu i fowizmu ożywiając paletę światłem. Malarstwo takie nazywano w Paryżu „ecole polonaise”. Jego dzieła charakteryzują się wysoką kulturą plastyczną, łączącą polskie doświadczenia ze zdobyczami sztuki francuskiej.