Polswissart

Już w czasie pierwszych studiów uniwersyteckich, na początku lat siedemdziesiątych, Paruzel wyjeżdżał do Paryża i w galeriach poznał prace artystów europejskich i amerykańskich konceptualnych posługujących się fotografią i video. Paruzel wspomina: „bardzo ceniłem strukturalne prace Jana Dibbetsa, działania do kamery Valie Export, Petera Weibla czy performatywne instalacje Nam Jun Paika. Uprawianie fotografi analitycznej, badającej własne medium jeszcze bardziej ''wyostrzyłem" w łódzkiej szkole filmowej, gdzie poznałem twórczość moich starszych kolegów z Warsztatu Formy Filmowej.” Artysta realizował cykle prac fotograficznych, video zapisów i instalacji, gdzie badał relacje między sobą, swoim postrzeganiem przestrzeni a rejestrującą ją kamerą. Na indywidualnej wystawie w 1977 w paryskiej galerii Lara Vincy ''Sytuacje video fotograficznej'” Paruzel prezentował  prace o takiej problematyce. Na centralnym miejscu eksponowana była praca '' Czarny kwadrat''. Choć nie użył w niej kamery video z monitorem, to wprowadzając lustro przed aparat fotograficzny w pewnym stopniu stworzył zamknięty układ w przestrzeni dający się obserwować i rejestrować. Artysta wspomina wystawę w 1977 roku na której prezentował „Czarny kwadrat”: „Pracę powstałą niemal pół wieku temu zapamiętałem szczególnie jeszcze z innego powodu. Podróżowałem na wystawę do Paryża najtańszym środkiem lokomocji - pociągiem. Wszystkie prace miałem w wielkiej teczce a ta praca była przygotowana przez introligatora na połączonych, ale składających się, czterech tekturach. Precyzyjne sprawdzanie celników i żołnierzy na granicy z NRD a później dwukrotnie na granicy Berlina wschodniego i zachodniego, sprawiło, że musiałem wyciągać, rozkładać pracę i składać w przeładowanym przedziale narażając współpodróżnych na niedogodności. Drżałem, aby prac nie zniszczyła się i żeby jej stracić z powodów znanych tylko upartym kontrolerom...”