Leon Indenbaum, rosyjski rzeźbiarz pochodzenia żydowskiego, urodził się 10 grudnia 1890 r. w Czerykowie na Białorusi. W wieku około trzynastu lat rozpoczął naukę obróbki drewna w miejscowej szkole rzemieślniczej. Ponieważ jego prace wyróżniały się, otrzymał stypendium na naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie. Następnie przez krótki czas pracował w Wilnie, w Ecole des Arts Appliqués Antonolski, by w marcu 1911 roku przenieść się do Paryża. Zamieszkał w pracowni w La Ruche, poznał Amedeo Modiglianiego, który stał się jego przyjacielem (Modigliani wykonał portret Indenbauma, znajdujący się obecnie w Princeton University Art Museum w New Jersey). Indenbaum obracał się też w środowisku skupionym wokół Soutine’a, Kremègne’a, Chagalla i kilku innych artystów należących do Ecole de Paris. W 1912 roku zaczął wystawiać swoje prace w Salon des Independants.

Do 1919 roku współpracował z Emile-Antoine Bourdelle, w którego pracowni tworzył swoje pierwsze rzeźby szukając inspiracji w tradycjach sztuki pozaeuropejskiej, jak wielu jego współczesnych. Fascynowała go przede wszystkim rzeźba i mitologia Afryki Subsaharyjskiej, Lewantu i Asyrii, a także tradycje starożytnej Grecji i Rzymu. Indenbaum zrehabilitował znaczenie fragmentarycznych, niekompletnych torsów jako kategorii rzeźbiarskiej. Jego prace, wyjątkowe pod względem formy i linii, wystawiane były w wielu znanych muzeach i galeriach na całym świecie. Twórczość Indenbauma podąża za tą samą logiką, którą wyznawał inny miłośnik klasycyzmu – Aristide Maillol. Obydwaj rzeźbiarze odrzucali dziewiętnastowieczne tendencje do tworzenia literackich, psychologicznych czy rodzajowych dzieł, skupiali się natomiast na tektonice, syntetyczności figur, którymi są zazwyczaj pojedyncze postacie, sprawiające wrażenie monumentalności, elegancji i prostoty. Modelunek form Indenbauma wywodzi się ze starych praw proporcji zaczerpniętych z greckiego klasycyzmu, z którego artysta zaczerpnął również solidność kształtów i czystość bryły.

W 1968 roku Institute de France przyznał mu nagrodę Wildensteina za osiągnięcia w sztuce rzeźbiarskiej.

Oferowana rzeźba „Angielka” jest odlewem wykonanym jeszcze za życia Indenbauma. Po wojnie będąc w posiadaniu pierwowzoru w gipsie stworzonego przez artystę w 1913 roku, Musée du Petit Palais w Genewie zwróciło się do Indenbauma z prośbą o prawo do wykonania odlewów. Artysta przychylnie ustosunkował się do tej propozycji a Musée du Petit Palais (skrót P.P. widoczny w edycji oferowanej „Angielki”), sprawowało odtąd nadzór nad odlewami jego rzeźb.