Warszawa, kolekcja prywatna

Profesor Krystyna Cybińska, promotorka dyplomu Przemysława Lasaka tak wypowiada się o twórczości ucznia: Te figury ceramiczne, pojedyncze albo pogrupowane w określone cykle są wyrazem partycypacji autora w przeżywaną rzeczywistość stanowiąc komentarz do niej; niekiedy wyrażają mroczne egzystencjalne niepokoje, ale zawsze w doznania odbiorcy wnoszą odczucie siły piękna i harmonii, klimat magicznego świata sztuki.” Lasak stosuje różne materiały – glinę, ceramikę, metal, drewno, szkło – tworząc obiekty spójne z zarazem dynamiczne i czytelne dla współczesnego odbiorcy. Naturalnej wielkości postaci kobiet – wojowniczek odsyłają obserwatora do świata mitologii i legend, przywołują na myśl bohaterów wskrzeszanych przez kinowe superprodukcje, należą w pewnym sensie zarówno do przeszłości jak i do przyszłości. Jerzy Duda-Gracz pisał o tym w katalogu wystawy Lasaka: „(…) te piękne ceramiczne rzeźby są właśnie ponadczasowe, tworząc jakiś niezwykły pomost: harmonijne przejście między przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. (…)” (Przemysław Lasak [katalog], Wrocław 2016). Owa ponadczasowość charakteryzująca rzeźby Lasaka sprawia, że nabierają wymiaru uniwersalnego. Sam artysta w wielu wypowiedziach zdradza jednak bardzo osobisty stosunek jaki łączy go z materiałem: „Ta glina mówi, mówi tak samo jak ja, tylko, że ciszej, jest bardziej wyciszona – szepce owinięta ogniem – wyjęta z ziemi szepce o ziemi. Jest moim życiem, ręką, moim bijącym sercem” (Lasak. Najemnicy [katalog], wyd. BWA w Jeleniej Górze, Wrocław 1997, s. nlb). Materia w twórczości artysty odgrywa bardzo ważną rolę. Hieroglificzne znaki, elementy takie jak drut, blacha, drewno, które Lasak wykorzystuje w swoich pracach, tworzą jego własny osobisty język przekazu. Jest to język tajemniczy i do końca nierozpoznawalny, pozostawiający otwarte pole dla wyobraźni. Jak mawiał grecki sofista Filostratos: „Wyobraźnia to większy mistrz niż naśladownictwo. Potrafi pokazać to, czego nikt nigdy nie widział.

Przemysław Lasak urodził się w Opolu. Dyplom z ceramiki zdobył w 1986 roku w PWSSP (obecnie ASP) we Wrocławiu w pracowni prof. Krystyny Cybińskiej. Jego praca dyplomowa otrzymała nagrodę Rektora PWSSP oraz nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, jako najlepszy dyplom roku. Artysta pełni obecnie rolę pedagoga na macierzystej uczelni, a od 1999 r. jest tam również profesorem tytularnym. W roku 1991 otrzymał nagrodę Rektora PWSSP we Wrocławiu za dorobek twórczy i dydaktyczny, a 2011 roku nagrodę Rektora ASP we Wrocławiu indywidualną za całokształt dorobku.

Lasak stosuje różne materiały – glinę, ceramikę, metal, drewno, szkło – tworząc obiekty spójne z zarazem dynamiczne i czytelne dla współczesnego odbiorcy. Naturalnej wielkości postaci kobiet – wojowniczek odsyłają obserwatora do świata mitologii i legend, przywołują na myśl bohaterów wskrzeszanych przez kinowe superprodukcje, należą w pewnym sensie zarówno do przeszłości jak i do przyszłości.

Przemysław Lasak prezentował swoje prace na ponad 400 wystawach w Europie, USA i Azji, realizował również rzeźby do spektakli Agaty Dudy-Gracz w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. Jest zdobywcą Złotego Medalu na 47. Międzynarodowym Konkursie Ceramiki Artystycznej we Włoszech, może się również poszczycić Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za szczególne „Zasługi dla Kultury Polskiej”. W 2020 r. artysta zdobył brązowy medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Jest twórcą ceramicznych cykli „Sztandary” (1986-1996), „Najemnicy” (1996-1998), „Ona” (1998-1999), „Nadzieja” (2000-2003), „Cienie” (2012-2013), „Renegaci” (2010-2014), „Mup I /Mir/” (2014- 2015), „Pokój II” (2012-2016), „Europa”(2015), „Emigrantki” (2015-2016), które prezentowano na wystawach w Polsce, Belgii, Danii, Francji, Holandii, Włoszech, USA, Niemczech i Malezji. Pierwsza prezentacja z cyklu „Pokój II” miała miejsce w Muzeum Śląskim w Katowicach w ramach wystawy ”Artyści z głębi Muzeum Śląskiemu” (2015-2016). Do udziału zaproszono 30-tu artystów, którzy obrazowali przemiany w sztuce polskiej w latach 1984-2014.

Zrealizował rzeźby do spektakli: w 2001 roku ”Abelard i Heloiza” , w 2010 roku ” Ojciec ” w reżyserii Agaty Dudy-Gracz w Tetrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.  W 1991 roku zdobył złoty medal na 47. Międzynarodowym Konkursie Ceramiki Artystycznej w Faenzie. W 2005 otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za szczególne zasługi dla kultury polskiej. Uczestniczył wielokrotnie w warsztatach malarskich i ceramicznych w Wałbrzychu, Tułowicach, Bolesławcu, Kamionie, Szczyrku, Mikołowie, Nałęczowie, Smólsku i w Malezji.  Jego prace znajdują się w krajowych i międzynarodowych kolekcjach. Brał udział w ok. 350 wystawach, w Polsce i za granicą.