Henryk Kuna to jeden z najpopularniejszych artystów dwudziestolecia międzywojennego, wybitny przedstawiciel nowego klasycyzmu i członek warszawskiej grupy Rytm. Początkowo kształcił się na rabina i dopiero w wieku dwudziestu jeden lat podjął naukę rzeźby w Warszawie w pracowni Piusa Wielońskiego. Następnie kontynuował naukę już na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konstantego Laszczki. Kuna pomimo późnego startu był bardzo zdeterminowany aby uzyskać jak najlepsze wykształcenie. Podczas studiów wyjechał dwukrotnie do Paryża, żeby doskonalić swój warsztat i spotkać się z twórczością rzeźbiarzy mieszkających w artystycznej stolicy Europy. Wyjazdy odegrały kluczową rolę w życiu Henryka Kuny. Pomimo że swoją edukację artystyczną odbył w Polsce, to wyjazdy do stolicy Francji sprawił, że Henryk Kuna został artystą takim, jakiego teraz znamy. Jego relacja z profesorem Laszczką zaowocowała zaszczepieniem u Kuny zainteresowania sztuką Augustea Rodina. Laszczka był pod wielkim urokiem twórczości Francuskiego rzeźbiarza, którą przedstawiał z entuzjazmem swoim podopiecznym. W okresie 1903-1910 Henryk Kuna rozpoczął swój pierwszy okres poznawania Paryża i sztuki, której bogate zbiory mógł tam odnaleźć. W tych latach odkrył bezpośrednio twórczość Rodina. Podzielał pogląd swojego profesora o genialności twórczości francuskiego rzeźbiarza. Pierwotnie Kuna jeździł do Paryża na kursy obróbki kamienia i marmuru, ale w przyszłości odnalazł tam o wiele więcej. W tym okresie jego dzieła zaczęła charakteryzować bogactwo niuansów światłocieniowych i wrażliwy modelunek – zawdzięczał to właśnie studiowaniu twórczości Rodina. W tamtym czasie wielu artystów korzystało z inspiracji, jaką czerpali z prac francuskiego rzeźbiarza, który był już dojrzałym artystą cieszącym się uznaniem prac. Jednak Henryk Kuna był wtedy poszukującym młodym artystą i jego fascynacje, też ulegały zmianom. Nie ma wątpliwości, że nauka u Konstantego Laszczyki i zamiłowanie do twórczości Rodina odegrało wielką rolę w tym, jakim artystą został Henryk Kuna. Kiedy wrócił kolejny raz do Paryża, po przerwie, w której trakcie został założycielem oraz członkiem ugrupowania „Rytm”, artysta odkrył sztukę Aristidea Maillola oraz innych twórców nowego klasycyzmu. Byli oni odpowiedzią na pytanie: Co po Rodinie? Odpowiedzią była sztuka inspirowana starożytnością i średniowieczem. Henryk Kuna, idąc za nową fascynacją, porzucił szkicową formę na rzecz bogatej faktury, zaczął cenić porządek kompozycji i stosować szerokie płaszczyzny polerowanych form.
Prezentowana rzeźba jest niezwykle unikatowa. Do jej wykończenia zostały wykorzystane dwie różne patyny, które rozróżniają kolorystycznie twarz dziewczyny od jej upięte włosy. Większość prac Kuny to odlewy powojenne, jednak „Portret młodej kobiety” ma pieczęć paryskiej odlewni, co wskazuje na jej przedwojenne pochodzenie. Meroni Radice to odlewnia artystyczna założona przez artystę Josepha Meroni i projektanta mody Angelo Radice w 1921 roku w Vanves. Na ich pieczęci widnieje napis: „Paris”, co wskazuje, że ich działalność miała miejsce we francuskiej stolicy. Jednak bardzo możliwe jest, że założyciele mogli wskazać Paryż jako miejsce bardziej prestiżowe, a tak naprawdę pracować w Vanves, które jest podmiejską gminą graniczącą ze stolicą. Wśród artystów, którzy korzystali z usług Meroni Radice są Badece, Boudarel, Christophe, Despiau, Guyot, Pina, Vacossin, Villeneuve oraz Henryk Kuna.
