Warszawa, kolekcja prywatna
DESA Katowice, aukcja 24.05.2014, poz. 31

„Malarstwo Weissa lat dwudziestych charakteryzuje łączenie doświadczeń płynących z inspiracji Renoira z reminiscencjami sztuki dawnych mistrzów”.
(Blum H. [oprac.], Wojciech Weiss [katalog wystawy], Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 1962, s. 24)

Wojciech Weiss to jeden z najwybitniejszych malarzy Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego. Tworzył pejzaże, martwe natury, kompozycje fantastyczne i rodzajowe oraz sugestywne, zmysłowe akty. Jego bogate oeuvre ponadto zawiera niesamowitą liczbę portretów – w dużej mierze przedstawiających ukochaną żonę Aneri, jak również i pozostałą rodzinę, przyjaciół oraz dalsze grono towarzyskie.

Oferowany wizerunek prezentuje Felicję z Silberbergów Frommer, młodszą siostrę żony artysty. Ujęta w fotelu, siedzi zadumana, melancholijna. Jej poza i wyraz twarzy sugerują głębokie zatopienie w myślach, jakby wcale nie zauważała obecności malarza. Czarna sukienka i włosy mocno kontrastują z bielą kołnierzyka i mankietów oraz jej jasną, lekko zaróżowioną karnacją. Modelka mocno odcina się od niedookreślonego, wzorzystego tła, w delikatnych odcieniach szarości, błękitów i ciepłego beżu. Całość kompozycji charakteryzuje przyjemna harmonia barwna z wyważeniem jasnych i ciemnych akcentów. Sióstr Silberberg było w domu aż cztery – Irena (Aneri), Felicja, Maryla i Gizela. Wszystkie uzdolnione muzycznie i plastycznie, związały swoje życie ze studiami malarskimi. Felicja wraz z Marylą uczyły się w Krakowie, nota bene w pracowni Weissa. Jej trzy olejne kompozycje pojawiły się nawet w 1934 roku na wspólnej wystawie mistrza i jego uczniów.

W twórczości artysty portrety Felicji pojawiają się wielokrotnie, w różnych technikach malarskich. Weiss wykonał także kilka jej popiersi w gipsie. Jak nadmienia wnuczka malarza Renata Weiss: „Uroda oraz błękitne wejrzenie pięknych oczu szwagierki, znajdują najpełniejszy wyraz w pełnej zmysłowego wdzięku kompozycji „Fela – odpoczynek” (1918)”. (Weiss R., Akordy światła i koloru. Wojciech Weiss i Aneri [katalog wystawy], Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli, Stalowa Wola 2009, s. 34). Na wspomnianym przez wnuczkę obrazie, Felicja ubrana jest w niemal identyczną czarną suknię, jak ta odmalowana na oferowanej pracy – każe to przypuszczać, że oba wizerunki szwagierki mogły powstać w podobnym czasie. Prezentowany portret zarówno ze względu na swoje walory malarskie, jak i fakt, że należy do grupy najbardziej prywatnych dzieł Weissa, czyli tych przedstawiających członków jego rodziny – stanowi bardzo interesującą propozycję dla kolekcjonerów.

Artysta malarz. Ukończył gimnazjum we Lwowie a następnie przez rok był słuchaczem Wydziału Filozofii Na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W latach 1887-1889 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Przez źródła wymieniany jest jako uczeń Łuszczkiewicza, Szynalewskiego i Jabłońskiego. W 1893 roku otrzymał stypendium i wyjechał do Wiednia. Po powrocie do kraju był nauczycielem rysunku w Brodach i Jarosławiu. W 1898 roku wyjechał w półtoraroczną podróż do Włoch i Dalmacji, w 1908 roku osiadł w Zakopanem. Twórczość malarska Zefiryna Ćwiklińskiego to dzieła o treści symbolicznej, znajdujące się pod silnym wpływem spuścizny Władysława Podkowińskiego. Od około 1897 roku artysta zaczął interesować się pejzażem. Szczególnym bodźcem do kontynuowania studiów z natury stała się podróż na południe Europy. Od czasu osiedlenia się w Zakopanem stał się malarzem Tatr, malując przede wszystkim niewielkie pejzaże. Ćwikliński miał wystawy indywidualne w 1906 w Lwowie i w 1907 roku w Krakowie. Wystawiał w TZSP w Warszawie, w Londynie w 1907 i 1911 roku, w Kijowie w 1912, w Wiedniu i Budapeszcie 1915, w Chicago 1927. Był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i tam też miała miejsce wielka pośmiertna wystawa artysty w 1931 roku. Obrazy Ćwiklińskiego znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie oraz w Muzeum Śląskim we Wrocławiu.