7
„Sztuki skojarzone są ołtarzem duszy ludzkiej, nad nimi unosi się sfinks, patrzący w tajemniczą przyszłość. Artysta, obdarzony łaską natchnienia, przedziera się przez ciemność, zwalcza przeszkody, wkracza myślą w dal, łamie zapory dzielące go od źródeł zaświatów; tam zdąża owiany marzeniem, poszukując ogniska siły tajemniczej” – Bolesław Biegas
(Biegas B., [Kryterium sztuki] Fale przeznaczenia rzuciły mnie na twardy bruk miastowy, [w:] Biegeleisen H., Biegas, Lwów 1911, s. 33)
Malarstwo Bolesława Biegasa może zdawać się nieco w cieniu jego twórczości rzeźbiarskiej. Artysta wpierw parał się formą trzech wymiarów, aż około 1900 roku za namową Stanisława Wyspiańskiego chwycił za pędzel. Pod wpływem filozofii Stanisława Przybyszewskiego zaczął obracać się wokół tematyki oddającej tajemniczość ludzkiej egzystencji, a jego głównymi inspiracjami stali się Gustav Moreau i Arnold Böcklin.
Od 1920 roku jego wcześniejsze, wielobarwne „portrety sferyczne” ustąpiły miejsca kompozycjom o bardziej stonowanej, kameralnej palecie kolorystycznej. Artysta posługiwał się w tym czasie przede wszystkim ciemnym, głębokim granatem, który przełamywał jasnymi akcentami. Kreował skąpany w mroku fantastyczny świat, pełen tajemniczych postaci, jezior, zamków i wodospadów. Stosując mocne, punktowe światło, wyłaniał z ciemności zrodzone w wyobraźni, magiczne sceny. Nadając swym dziełom literackie tytuły, podkreślał ich mistyczny wyraz.
Poeta Émile Verhaeren doceniając niezwykłość sztuki artysty pisał: „Tak. Mój drogi Biegasie, jest pan poeta. Kontempluje pan rzeczywistość z naiwnością, ale i wielką przenikliwością; pańska osobowość wyraża się bezkompromisowo, pańskie spojrzenie różni się od spojrzenia innych artystów: rzeczy, żywioły, pory roku czy chmury jawią się panu jako pragnienia; całą naturę przenika fantazja, przekłada pan na nią swoją wrażliwą rozedrgana duszę. (…) Pańskie plastyczne dzieła są jak wiersze. Zawiera się w nich cała pańska istota, ze wszystkim co jej dotyczy: czułością, buntem, miłością i myślami” (cyt. za: Deryng X., Bolesław Biegas, wyd. Polskie Towarzystwo Historyczno-Literackie Biblioteka Polska w Paryżu, 2011, s. 84).