Wrocław, mia Art Gallery, Konrad Jarodzki – Pośród, 6-26 kwietnia 2019. Wrocław, ART MAIN STATION by mia, Konrad Jarodzki – Impulsy, 18 września – 8 października 2016.

Śnieciński M., Konrad Jarodzki, Wrocławskie Środowiska Artystyczne, wyd. Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta, Wrocław 2022, s. 118. Konrad Jarodzki, Pośród [katalog wystawy], Wrocław 2019, s. 18.

Konsekwencja w realizacji przyjętego programu charakteryzuje całą twórczość Jarodzkiego. Program ten zakładał wypracowanie precyzyjnego, ale zarazem pięknego sposobu opisu i analizy świata. Korzeniem stylu artysty są osobiste impulsy odwołujące się do dramatycznych wydarzeń. To one są odpowiedzialne za nierzadko niepokojący odbiór jego dzieł. Obrazy Jarodzkiego zrodziły się pod wpływem europejskiego informelu, malarstwa materii i strukturalizmu. Są też dziełami malarza-architekta, albowiem zarówno warstwa malarska – atmosfera, klimat kolorystyczny, jak i kompozycja form w przestrzeni – konstrukcja obrazu – mają dla zamierzonego efektu znaczenie pierwszorzędne. W obu tych warstwach są to dzieła głęboko przemyślane. Motywy strukturalne, szczególnie istotne dla artysty, są obecne już w pierwszych obrazach Jarodzkiego namalowanych w latach 70. (cykl „Przestrzeń” i „Penetracja”). Ich wiodącym tematem jest zagadnienie przestrzeni, z rozpychającymi się w niej strukturami organicznymi, które są znakiem rozpoznawczym obrazów wrocławskiego artysty. O strukturalizmie tym Jarodzki mówił, że choć był problemem globalnym, obecnym w twórczości wielu światowych artystów, to strukturalizm w wydaniu twórców związanych ze środowiskiem wrocławskim wzbogacony został o wartości piktoralne i architekturę obrazu. Sam Jarodzki wraz z upływem czasu zaczął określać swoje malarstwo jako surrealizm abstrakcyjny, którego głównymi elementami stały się przestrzeń, ruch, światło i kolor. Inspirowany tragicznym zamachem na World Trade Centre (2001) przez kolejne lata tworzył obrazy rozprawiające się z tą traumą. Malarstwo z lat 2000. wielu określa jako najlepsze i najważniejsze w twórczości Jarodzkiego (Zob.: Lewandowski-Palle P., Obrazy ujawniają się same, [w:] „Format. Pismo artystyczne” nr 70, 2014/2015, s. 25). Zachwyca ono wyrafinowanym kolorem i mięsistością organicznych struktur, które ciasno wypełniają przestrzeń obrazu. Sztuka Jarodzkiego to niewątpliwie prawdziwa uczta dla zmysłów.

Konrad Jarocki urodził się w 1927 roku w Zaklikowie. Był malarzem, rysownikiem, architektem, pedagogiem oraz członkiem Grupy Wrocławskiej. W 1948 roku studiował matematykę na Uniwersytecie w Lublinie, jednak po roku wyjechał do Wrocławia i rozpoczął studia na Politechnice Wrocławskiej, gdzie w latach 1949-1955 studiował architekturę. Po ukończeniu studiów technicznych podjął decyzję o rozpoczęciu kolejnych tym razem artystycznych. W latach 1955-1958 studiował malarstwo w PWSSP we Wrocławiu., gdzie kształcił się pod kierunkiem Prof. Eugeniusza Gepperta i Prof. Stanisława Pękalskiego. Po latach dwukrotnie objął stanowisko rektora tej uczelni (w 1984 roku i w latach 1992- 1999). Projektowanie architektoniczne łączył z twórczością malarską. Od pierwszej wystawy indywidualnej, prezentowanej we wrocławskim Klubie Dziennikarza (1964) zaznaczył swoją obecność w życiu artystycznym zarówno w kraju, jak i za granicą. Wystawiał swoje obrazy m.in.: we Francji, w Niemczech, Belgii, Kanadzie, Iraku, Iranie, Czechosłowacji, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, USA i Australii. Obrazy Konrada Jarockiego to dzieła malarza i architekta, albowiem zarówno warstwa malarska – atmosfera, klimat kolorystyczny, jak i kompozycja form w przestrzeni – konstrukcja obrazu – mają dla zamierzonego efektu znaczenie pierwszorzędne. W obu tych warstwach są to dzieła głęboko przemyślane. W samym procesie twórczym artysta dopuszcza istnienie kontrolowanego przypadku, który nadaje jego obrazom cechy żywiołowe, emocjonalne, ekspresyjne. Jarocki ma na swoim koncie udział w ponad 80 wystawach zbiorowych i ponad 20 indywidualnych. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień – w tym Ministerstwa Kultury i Sztuki I i II stopnia. Mawia, że nie lubi rozstawać się z obrazami, które namalował. Tylko jedna czwarta jego płócien jest w obcych rękach. W muzeach, kolekcjach prywatnych, siedzibach fi rm. Uczył się malarstwa razem z Zbigniewem Paluszakiem oraz Janiną Żemojtel. W tym czasie na tej samej uczelni studiowali również: Józef Hałas, Alfons Mazurkiewicz oraz Jerzy Rosołowicz. Założył w 1986 roku Archicom – pierwszą architektoniczną grupę projektową – zrealizował ponad 100 inwestycji, wiele z nich nagrodzono w kategoriach „budowa roku”, „najładniejszy budynek”, „najpiękniejsze wnętrze”, ma także na swoim koncie wiele wyróżnień branżowych.