Łódź, kolekcja prywatna zakup w Galerii Rynek Sztuki (Łódź, 2017) własność żony artysty

Łódź, Muzeum Miasta Łodzi, Krystyn Zieliński – Artysta dwóch opcji, 21 stycznia – 28 marca 2010.

Krystyn Zieliński. 1919-2007. Sztuka bez granic, wyd. Muzeum Miasta Łodzi, Łódź 2010, s. 44.

Krystyn Zieliński, artysta związany z łódzkim środowiskiem, studiował w Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie uzyskał dyplom w 1954 roku. Do 1999 roku był pedagogiem macierzystej uczelni, a od 1984 roku również jej profesorem. Od 1957 roku był członkiem grupy „Piąte koło”, do której należeli m.in. Teresa Tyszkiewiczowa, Stefan Wegner, Stanisław Byrski, Stanisław Fijałkowski, Lech Kunka i Jerzy Nowosielski. W latach 1965-1971 pracował na Wydziałach Tkaniny oraz Malarstwa i Grafiki łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych. Od 1981 do 1987 roku pełnił funkcję rektora tej uczelni. W 1995 roku rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, a w 1997 roku na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Krystyn Zieliński zaliczany jest do nurtu sztuki konstruktywistycznej, uprawiał twórczość w zakresie malarstwa, rysunku, grafiki oraz utworów z pogranicza plastyki i muzyki. Dążył w swojej twórczości do minimalizowania środków wyrazu. Był również orędownikiem eksperymentowania z materią, w czym stał się prekursorem. Twórcze działania Zielińskiego uplasowały go w gronie artystów reprezentujących konceptualizm i konstruktywizm. Od ukończenia studiów brał udział w kilkuset wystawach zbiorowych i indywidualnych, plenerach i sympozjach. W 2010 roku, już po śmierci Zielińskiego, w Muzeum Miasta Łodzi odbyła się wielka retrospektywna wystawa artysta, gromadząca jego dzieła z kolekcji prywatnych i instytucjonalnych. Prace Krystyna Zielińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Muzeów Narodowych w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Mondrianhuis w Amersfoort w Holandii, w kolekcji Grabowski Gallery w Londynie, Sveagalleriet w Sztokholmie oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Do obrazu dołączono potwierdzenie autentyczności przez żonę artysty (2017)