Bokser Chmielarskiego, ładnie rozplanowany i wytrzymany w bryle, daje ekspresję siły i wykazuje, że twórca zupełnie opanował trudny materiał rzeźbiarski (…)
(„Kurjer Lubelski”, nr 98, 1932, s.3)
Prezentowany odlew wykonany został z jedynego istniejącego przedwojennego modelu gipsowego warszawskiej wytwórni brązowniczej Braci Łopieńskich za zgodą prawnuczki założyciela firmy – Anny Łopieńskiej – Lipczyk. Przyczynkiem do wykonania form z brązu stała się wystawa 160 lat firmy Braci Łopieńscy, zorganizowana w Warszawie, w oficynie Pałacu Branickich przy Nowym Świecie przez Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków w październiku i listopadzie tego roku. Impulsem zaś do zorganizowania wystawy stało się niebagatelne w znaczeniu znalezisko, jakim było odkrycie gipsowych form odlewniczych, na warszawskiej Pradze w 2021 roku wraz z kilkoma rzadkimi i zaginionymi modelami znanych form rzeźbiarskich. Do wystawy powstał katalog, na okładce którego znalazł się właśnie Bokser, był również reprodukowany na zaproszeniach do wystawy i plakacie towarzyszącym wydarzeniu.
Modelem i inspiracją dla prezentowanej rzeźby „Bokser” był Henryk Chmielewski (1914-1998). Chmielewski był polskim bokserem, olimpijczykiem i mistrzem Europy. Po ukończeniu szkoły powszechnej dwa lata uczył się w Państwowej Szkole Techniczno-Przemysłowej, by w rezultacie uzyskać uprawnienia mistrza farbiarskiego. Przez siedem lat pracował na wydziale farbiarskim Zakładów Fabrycznych Spółki Akcyjnej I.K.Poznański. W 1938 roku wyjechał na stałe do Stanów Zjednoczonych. Trenowanie gimnastyki rozpoczął w 1927 roku w miejscowym kole Towarzystwa Gimnastycznego Sokół w Łodzi, a następnie kontynuował treningi w sekcji bokserskiej pod kierunkiem Tadeusza Kwiatkowskiego. Już w marcu 1928 roku zdobył mistrzostwo Łodzi juniorów. Największy sukces odniósł zdobywając mistrzostwo Europy w wadze średniej podczas Mistrzostw Europy w Mediolanie w 1937 roku. Podczas igrzysk w Berlinie w 1936 roku zajął 4 miejsce w wadze średniej. Trzykrotnie był mistrzem Polski, w 1931, 1933 i 1936 roku, a w 1935 wicemistrzem Polski. Stoczył w karierze amatorskiej 157 walk, wygrywając 133, 11 razy zremisował. Stoczył również 82 walki zawodowe. Karierę zakończył w 1952 roku. Pływał wówczas na statkach jako mechanik okrętowy. W 1987 roku otrzymał nagrodę im. Aleksandra Rekszy.