Polska, kolekcja prywatna
kolekcja Toma Podla
kolekcja Marka Mielniczuka (do 1995)
Chicago, kolekcja rodziny Lipschultz
kolekcja Romana Cieślewicza

Paryż, Galerie Desbriere, Lebenstein. Oeuvres 1966-1968, 15 maja – 8 czerwca 1968.
Warszawa, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Jan Lebenstein, 22 kwietnia – 22 maja 1992, poz. 86.
Chicago, Galeria 1112, Contemporary Warsaw Masters, czerwiec – lipiec 1996.
Kolory Tożsamości. Sztuka polska w amerykańskiej kolekcji Toma Podla, Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Państowowa Galeria Sztuki w Sopocie, Muzeum Miedzi w Legnicy, kwiecień 2001 – maj 2002.
Warszawa, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Jan Lebensetein. Pieczęć Erosa i Thanatosa. Paryż. Lata 60., 25 czerwca – 28 sierpnia 2010.

Lebenstein. Oeuvres 1966-1968 [katalog wystawy – okładka i plakat], Galerie Desbriere, Paryż 1968.
Król A., Tanikowski A., Kolory Tożsamości. Sztuka polska w amerykańskiej kolekcji Toma Podla [katalog wystawy], Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków, 2001, kat. poz. 156.
Pieczęć Erosa i Thanatosa. Paryż. Lata 60., Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2010, s. 145.

Wspaniały dyptyk Points de Vue z 1967 roku, pokazany na wystawie w Galerie Desbriere w Paryżu w roku 1968, znalazł się na okładce pięknego katalogu towarzyszącego ekspozycji oraz na plakacie.

– Jan Kazimierz Kapera („Od Guggenheim Museum do Currier Gallery: Jan Lebenstein – kronika amerykańska 1958-1998 ” [w:] Archiwum Emigracji: studia, szkice, dokumenty 2, 1999.)

„Dzieło Jana Lebensteina jest czymś tak wyjątkowym i niepowtarzalnym, iż trudno zaliczyć je do jakiejkolwiek szkoły, czy kierunku w malarstwie współczesnym. Jako samotnik z wyboru, wierny wyznawanym przez siebie zasadom i wartościom, żyje i tworzy z dala od tłumu krytyków sztuki, marszandów, układów, koterii, znajomości, na wskroś uczciwy w kreowaniu dzieła swego życia, wyrastającego z głębokiej zadumy nad sensem człowieczego cierpienia. Jest malarzem ludzkiej miłości i samotności, człowieczego upadku i spotwornienia. Jest przy tym jednak bardziej wrażliwym świadkiem i rejestratorem tego procesu, niźli pragnącym naprawiać świat moralizatorem. Jest artystą, którego cechuje „fundamentalna niewinność istoty śniącej na piersi Boga”, jak nazwał go kiedyś pięknie Janusz Jaremowicz. Jego malarstwo jest swoistego rodzaju Requiem o dziejach ludzkości.” – Jan Kazimierz Kapera („Od Guggenheim Museum do Currier Gallery: Jan Lebenstein – kronika amerykańska 1958-1998 ” [w:] Archiwum Emigracji: studia, szkice, dokumenty 2, 1999).

(…) siła sztuki Lebensteina tkwi w „ukazywaniu tajemnic, o których ludzie zapomnieli, bądź ukryli głęboko w podświadomości, tak, iż nie zdają sobie sprawy, że w nich istnieją. Jego sztuka nie jest do wytłumaczenia, lecz do przeżywania wzruszeń i emocji, które wywołuje. Ze swą techniczną wirtuozerią, niezwykłą dekoracyjnością i kolorem jest ona czymś bardzo obiecującym w stosunku do jałowego pola sztuki współczesnej.

– John Canaday, The Mysterious Visitor, The New York Times, 1963

Absolwent warszawskiej ASP (1948-54) w klasie Artura Nachta-Samborskiego należy do grupy najwybitniejszych polskich malarzy i rysowników. Przełomowym momentem w karierze artystycznej Lebensteina było otrzymanie w 1959 roku Grand Prix na I Międzynarodowym Biennale Młodych w Paryżu. Od tego momentu twórczość artysty weszła na wielkie międzynarodowe salony zdobywając sobie wielkie uznanie krytyków i publiczności, dzięki wydarzeniom takim jak indywidualna wystawa w paryskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej w 1961 roku. Kolejne pokazy, w Amsterdamie, Nowym Jorku, Rzymie, Oslo czy Berlinie, tylko utwierdzały pozycję Lebensteina stawiając go w ścisłej czołówce światowego malarstwa. Jego twórczość jest trudna do zdefi niowania. Z jednej strony jawi się jako oryginalna odmiana malarstwa figuratywnego, z drugiej zaś przemawia bogatym językiem abstrakcyjnym, który bliski jest surrealizmowi. Obrazy Lebensteina to poetyckie transpozycje figury ludzkiej, ekspresyjne postaci zwierzęce, w których przebrzmiewa fascynacja reliktami archaicznych kultur.